Oryginalny i kwaskowaty smak rabarbaru idealnie komponuje się z plackiem drożdżowym albo jako kompot w upalne dni lata. Rabarbar – uprawa i jego pielęgnacja nie należy do trudnych, można by rzec, że niewiele przy nim pracy.
Rabarbar – uprawa w przydomowym ogrodzie to czysta przyjemność, by móc w dowolnej chwili zerwać jego ogonki liściowe i wykorzystać w kuchni. Sprawdź, jak wygląda jego sadzenie, uprawa i w jaki sposób możesz go rozmnożyć?
Rabarbar – uprawa w przydomowym ogrodzie, wysiew nasion czy sadzonki?
Jeśli chcesz rozpocząć swoją uprawę z nasion, masz niepowtarzalną okazję, by wysiew nasion przeprowadzić w marcu lub kwietniu. Sadzonka powinna mieć dwa liście i wtedy rabarbar przesadza się na miejsce stałe. Można także kupić już gotowe sadzonki rabarbaru, a ich sadzenie odbywa się wczesną wiosną – w marcu lub kwietniu, albo sadzi się do gruntu jesienią, na przełomie września i października. Rabarbar – uprawa jest łatwa i przyjemna. Nawet ogrodnik amator poradzi sobie z tą rośliną doskonale, wystarczy tylko, że zadba o jej niewielkie potrzeby. Najlepsza ziemia dla rabarbaru to gleba wapienna, wilgotna i żyzna, natomiast gorzej rośnie na glebach podmokłych i piaszczystych. Niedobór wody jest dla rośliny problemem, szczególnie kiedy wytwarza pąki liściowe i podczas wzrostu. Plon jest wtedy niższy, natomiast ogonki liściowe mniejsze.
System korzeniowy rabarbaru
Rabarbar jest rośliną z silnie rozwiniętym systemem korzeniowym, na przykład 4-letnia roślina ma korzeń na głębokości 250 cm pod powierzchnią oraz na szerokość 2,5 metra. Pęd kwiatostanowy z kwiatami kremowo-białymi dochodzi do wysokości od 1,5 do 2 metrów, a pojawia się w pierwszym lub drugim roku od posadzenia. Rabarbar zimuje w gruncie, nie ma potrzeby okrywania go na zimę.
Jak wygląda rabarbar ogrodowy i skąd pochodzi?
Rabarbar zwany jest także rzewieniem, to warzywo należące do rodziny rdestowatych. Posiada charakterystyczne duże liście oraz grube i długie ogonki liściowe. Jako roślina dzika rośnie w górzystych rejonach południowo-wschodniej Azji, we wschodniej części Tybetu oraz w Chinach. W Europie po raz pierwszy pojawił się w XVI wieku, kiedy to sprowadzono go do Wielkiej Brytanii, do Polski zaś został przywieziony dopiero w XIX wieku.
Rabarbar i jego gatunki – czy jest to warzywo, czy owoc?
Najczęściej uprawianym w Polsce rabarbarem jest rabarbar ogrodowy, rabarbar dłoniasty, rabarbar lekarski i rabarbar kędzierzawy, niemniej jest to jedynie kilka z aż 60 odmian rabarbaru. Czy jest to warzywo, czy owoc trudno stwierdzić jednoznacznie. W Polsce uznawany jest warzywem, a w Stanach Zjednoczonych jest to już owoc. W Ameryce Północnej oraz w Wielkiej Brytanii rabarbar nazywany jest „rośliną ciastową”.
Kwaśny smak rabarbaru
Rabarbar w ogrodzie uprawiany jest niezmiernie często, z uwagi na wykorzystanie go w kuchni. Jadalne ogonki liściowe rabarbaru mają kolor różowy, czerwony lub zielony. Ich smak jest cierpki i kwaśny, ale im roślina jest bardziej czerwona, nabiera więcej słodkości.
Nawożenie rabarbaru, odchwaszczanie i jakie choroby i szkodniki mogą się przytrafić
Podczas uprawy rabarbaru powinno się go nawozić nawozami organicznymi, na przykład obornikiem lub kompostem. Natomiast jeśli chodzi o nawozy azotowe, warto wykorzystać mocznik, jako że wpłynie on na zmniejszenie w liściach ilości kwasu szczawiowego.
Niewielka opieka nad rabarbarem polega także na odchwaszczaniu, szczególnie rośliny w pierwszych jej latach. Jeśli zauważy się wyrastający pęd kwiatostanu, trzeba go usunąć, by nie osłabiał rabarbaru.
Rabarbar może być uszkadzany przez wiele szkodników, największe zaś szkody wyrządzają:
- paciepnice ziemniaczane;
- mszyca brzoskwiniowa;
- mszyca burakowa;
- chrząszcze z rodzaju kałdunic;
- pchełki burakowe;
- błyszczki jarzynówki.
Z chorób może wystąpić askochytoza rabarbaru objawiająca się mozaikowatym przebarwieniem liści. Z czasem mogą powstać różnego kształtu i wielkości plamy koloru brązowego i czerwonego zlewające się ze sobą i wykruszające się od środka. Niekiedy trzeba zmagać się z innymi chorobami jak choćby:
- zgnilizna szyjki i podstawy łodygi rabarbaru;
- antraknoza rabarbaru.
Rozmnażanie rabarbaru
Rozmnażanie rabarbaru przez podział karp jest jedną z metod, druga to wspomniana z nasion. Obie proste w wykonaniu, jednak należy pamiętać, że z nasion jest bardzo niejednolity materiał. Jeśli planujesz większą uprawę, najkorzystniej jest kupić tyle karp ile potrzeba na obsadzenie 1/4 pola, natomiast do obsadzenia reszty wykorzystać już karpy zrobione we własnym zakresie w okresie od 1 do 2 lat. Sadzić rabarbar do rozmnażania powinno się w rozstawie 100 × 50 cm, należy też zastosować dobre nawożenie, szczególnie azotem. Kiedy miną dwa lata karpy wykopuje się i dzieli na 6 do 8 sadzonek, a każda z nich powinna mieć przynajmniej jeden pąk, część korzeniowa nie powinna ważyć mniej niż 0,25 kg.
Co poza walorami smakowymi posiada rabarbar?
Poza walorami smakowymi wykorzystywanymi w kuchni rabarbar zawiera wiele wartości odżywczych, jest źródłem witaminy E, C, A oraz jest w nim duża ilość fosforu i potasu. Rabarbar posiada też właściwości przeciwzapalne oraz przeczyszczające, co znacząco pomaga w przypadku problemów ze wzdęciami. Duża ilość zawartego w nim błonnika wspiera zaś:
- układ pokarmowy;
- wzbudza apetyt;
- jest żółciopędny;
- ma właściwości estrogenne;
- zapobiega rozwojowi nowotworów;
- pomaga kobietom w okresie przekwitania, szczególnie w cerze trądzikowej;
- mężczyznom w problemach z prostatą;
- może być spożywany przez osoby będące na diecie, jako że posiada jedynie 21 kalorii;
- pozytywnie wpływa na poziom glukozy we krwi na czczo;
- obniża poziom cholesterolu we krwi;
- pozytywnie wpływa na narząd wzroku;
- chroni przed otyłością i cukrzycą;
- zapobiega chorobom wątroby;
- dba o układ krążenia.
Rabarbar – uprawa i pielęgnacja do trudnych nie należy, spożywanie go niesie z sobą wiele dobrego, trzeba jednak pamiętać, że we wszystkim musi być umiar. W przypadku rabarbaru głównie chodzi o szkodliwość kwasu szczawiowego.
