Zawilec japoński to dekoracyjna bylina, która z pewnością upiękni każdy zakątek ogrodu. Przekonaj się, jakie wymagania ma Anemone hupehensis, w jaki sposób go uprawiać i pielęgnować, aby rozwijał się prawidłowo.
Zawilec japoński jest ładną i łatwą w uprawie byliną. Co więcej, dzięki swoim niewielkim wymaganiom, można sadzić ją tam, gdzie inne sadzonki nie przetrwają. Jeżeli jesteś zainteresowany uprawą anemonu w swoim ogrodzie, zapoznaj się z poniższym tekstem – poruszamy w nim temat różnych odmian rośliny, uprawy oraz pielęgnacji.
Zawilec japoński – występowanie. Opis rośliny
Zawilec japoński to bylina pochodząca z terenów Japonii, gdzie wyhodowano piękną odmianę, którą uprawia się już na całym świecie.
Zawilec jest byliną wieloletnią. Osiąga wysokość ok. 60-120 cm oraz szerokość 30-60 cm. Jego pędy są lekko owłosione i mocno rozgałęzione. Zawilec japoński ma wzniesiony pokrój, który można określić jako zwarty, ale i krzaczasty. Zawilec japoński posiada ciemnozielone, ząbkowane i dość duże liście. Kwiaty tej rośliny rosną w tzw. baldachach. Osiągają średnicę ok. 7 cm i występują w różnorodnych kolorach (białym, różowym, fioletowym, purpurowym). Kwiaty pojawiają się latem, w sierpniu, i kwitną aż do jesieni. Jest to nietypowa cecha, jednak pozwala cieszyć się ich pięknem w okresie, kiedy inne rośliny już dawno przekwitły.
Odmiany anemonu
Istnieje bardzo wiele różnorodnych odmian zawilca japońskiego, z których każdy zachwyca wyjątkowym kolorem kwiecia. Wymienia się takie odmiany jak m.in.:
- „Albadura” – ma biało-różowe kwiaty;
- „Bressingham Glow” – charakteryzuje się jasnofioletowymi kwiatami i długimi łodygami, osiągającymi nawet 150 cm wysokości;
- „Margarette” – ma pojedyncze, różowe kwiaty;
- „Montesoraa” – ma ciemnoróżowe kwiecie;
- „Luise Uhink” – charakterystyczne są dla niego białe i pełne kwiaty;
- „Prince Henry” – ma ciemnoróżowe kwiaty;
- „Queen Charlotte” – o półpełnych i różowych kwiatach;
- „September Charm” – ma jasnoróżowe kwiaty, z 5-6 płatkami.
Uprawa Anemone hupehensis
Sadzenie zawilców japońskich dobrze jest zaplanować wcześnie; wybór odpowiedniego stanowiska i gleby jest bowiem konieczny dla wzrostu rośliny.
Anemone hupehensis najlepiej czuje się w półcieniu. Najlepiej wybrać stanowisko ukryte pod koroną drzew albo pod krzewami. Warto pamiętać, że zawilec tworzy bardzo rozległe kłącza i rośnie wyjątkowo szybko; dlatego sadzonki powinny być odpowiednio oddalone od siebie, na rabatach o wymiarach ok. 30 × 40 cm. Wówczas bylina będzie miała szansę swobodnie się rozrastać. Stanowisko powinno także być odpowiednio osłonięte od wiatru, gdyż duże podmuchy, szczególnie w zimowym okresie, mogą zniszczyć bylinę.
Zawilec japoński najlepiej czuje się na podłożu próchnicznym, żyznym i lekko wilgotnym, o obojętnym pH. Jednocześnie należy upewnić się, że gleba jest przepuszczalna, gdyż zbyt mokre podłoże, które zatrzymuje wodę, może doprowadzić do gnicia rośliny. Ponadto zawilec źle znosi sadzenie w glebie zimnej i mocno zbitej.
Chociaż Anemone hupehensis rozmnaża się samodzielnie, dzieje się to dość powoli, dlatego niektórzy wolą samodzielnie przyspieszyć ten proces. Najlepiej robić to poprzez podział kłączy, które odcina się sekatorem. Specjaliści radzą, aby zrobić to na wiosnę, gdyż to wtedy panują odpowiednie warunki do ukorzeniania się anemonu (chociaż niektórzy czekają do lata). Można także pobierać siew do inspektu, jednak jest to metoda pracochłonna i niezbyt skuteczna.
Pielęgnacja zawilca japońskiego
Pielęgnacja zawilców japońskich na szczęście nie jest skomplikowana i nie wymaga zbyt dużej ilości czasu. Warto jednak zapoznać się z kilkoma zasadami, które pozwolą roślinie swobodnie się rozrastać.
Chcąc sprawić, aby zawilec japoński kwitł obficie, należy go nawozić, najlepiej na wiosnę oraz wczesną jesienią. Poleca się w szczególności nawozy naturalne albo kompost. Należy także dbać o to, aby byliny były regularnie podlewane, w szczególności latem. Zbyt długie okresy upałów i suszy sprawiają, że roślina traci liście i słabiej zawiązuje pąki. Jednocześnie należy pamiętać, aby podlewanie było zbyt intensywne; w przeciwnym wypadku korzenie zostaną zalane i mogą nawet przegnić.
Zawilce japońskie niestety nie należą do roślin mrozoodpornych. Radzi się, aby przed zimą okryć je liśćmi albo iglastymi gałęziami. Warto także regularnie ściółkować zawilce korą, która pomoże zabezpieczyć je przed mrozem i utratą wilgoci.
Choroby i szkodniki
Zawilec japoński jest narażony na takie same choroby i szkodniki jak w przypadku np. zawilca gajowego. Zdarza się, że roślinę atakują:
- mszyce;
- ślimaki;
- skorki;
- mączniak prawdziwy i rzekomy;
- szara pleśń;
- rdza śliwki;
- wirus mozaiki ogórka.
Warto mieć na uwadze, że w przypadku mszyc i ślimaków najczęściej pozbywają się ich drapieżniki. Natomiast skorki, chociaż zjadają czasami liście i kwiaty, atakują także i szkodniki, dlatego raczej nie zaleca się ich usuwania.
Zawilec japoński – podsumowanie
Bujne i pięknie kwitnące kwiaty zawilca japońskiego stanowią niezwykle miłą dla oka dekorację. Jeżeli szukasz efektownej i niewymagającej rośliny, którą można bez obawy zasadzić na lekko zacienionym stanowisku, Anemone hupehensis stanowi idealny wybór!
