Róża angielska to nazwa określająca to popularne kwiaty o przepięknym zapachu i romantycznym pokroju. Przeczytaj o ich genezie i sprawdź, które z nich nadadzą się do twojego ogrodu!

Spis treści pokaż

Szkółka róż Davida Austina

Róża angielska to odmiana wyhodowana i zapoczątkowana przez Davida Austina, angielskiego hodowcę odznaczonego za swoje zasługi Orderem Imperium Brytyjskiego. Austin, od młodości pasjonat ogrodnictwa, stworzył odmianę, krzyżując stare odmiany róż historycznych ze współczesnymi odmianami wielokwiatowymi. Hodowca obecnie uznawany jest za kreatora ponad 240 nowych odmian, a stworzone przez niego krzewy są pieszczotliwie nazywane „austinkami”. Róże austinki łączy romantyczny kształt i zapach starych róż ze współczesną różnorodnością barw. Pierwsza z odmian, „Constance Spry” została wprowadzona przez Austina w 1961 roku. Dowiedz się więcej!

Czym cechuje się róża angielska?

Austinki charakteryzują się:

  • silnym wzrostem pędów;
  • dobrą powtarzalnością kwitnienia;
  • odpornością na choroby;
  • odpornością na trudne warunki uprawy;
  • szeroką gamą kształtów i kolorów.

Ze względu na krzaczasty pokrój i wysoko rosnący, smukły krzew, warianty angielskie są zazwyczaj uznawane za typ parkowy. Stosowane są jako główny akcent ozdobny, tło rabatu czy wplecione w nieformowany żywopłot. Najlepiej jednak sprawdzą się jako soliter. Kilka z wariantów austinek jest mrozoodpornych, dzięki czemu dobrze sprawdzą się w polskich warunkach klimatycznych. Które sadzonki najlepiej zakupić do ogrodu?

Sadzonki odporne na mróz

Polskie Towarzystwo Różane wyróżnia warianty takie jak:

  • „Abraham Darby” – wariant obficie kwitnący przez całe lato aż do jesieni. Kwiatostan kulisty z wieloma pąkami i kwiaty o brzoskwiniowym i morelowym kolorze. Płatki zmieniają swój odcień w zależności od warunków atmosferycznych. Silny zapach o owocowo-ziołowej nucie;
  • „Gertrude Jekyll” – róża pnąca, zakwitająca na końcówkę wiosny i ponownie latem. Silny zapach i charakterystyczne kwiaty o kształcie płaskiej rozety. Płatki są często wykorzystywane na konfitury;
  • „James Galway” – pełne kwiaty o charakterystycznych, falowanych płatkach. Barwa różowa z jasnymi płatkami zewnętrznymi. Sztywne i kolczaste pędy, bez przycinania nadają się do upinania na podporze;
  • „Graham Thomas” – żółte kwiaty o 35 płatkach, kwiatostan w kształcie pucharu, herbaciany zapach. Powtarza kwitnienie kilka razy w sezonie. Odporna na choroby, podczas wilgoci może jednak chorować na plamistość. Forma krzewu, również w wariancie „Climbing Graham Thomas” przy pędach prowadzonych na podporze;
  • „The Pilgrim” – delikatne kwiaty o żółtych, rozetowych płatkach z ciemniejszym środkiem. Obfity wzrost aż do początku mrozów. Może rosnąć swobodnie lub przy podporze;
  • „Hyde Hall” – krzyżówka odmiany „Graham Thomas” z siewką. Różowe kwiaty średniej wielkości o pełnych 50 płatkach, liście przypominające dziką różę (Rosa canina). Subtelny owocowy zapach. Sam hodowca określa ją jako doskonałą pod kątem wytrzymałości i ciągłości zakwitania;
  • „Mary Rose” – z domieszką róży pomarszczonej (Rosa rugosa). Zgrabny, średniej wielkości krzew i intensywnie różowe kwiaty w rozetowym kształcie wywodzącym się od dawnych róż. Zapach migdałowy z nutą miodu. Roślina o tendencji do spontanicznych mutacji, owocuje ciekawymi odmianami i czasem wydaje kwiaty w połowie różowe i białe;
  • „Constance Spry” – pierwsza z austinek, wyhodowana w 1961 roku. Duże kwiaty o jasnoróżowej barwie, pachnące mirrą.

Róża angielska: podstawy uprawy

Róża angielska wymaga podobnej pielęgnacji, co róże parkowe. Co warto wiedzieć o uprawie tych kwiatów?

Sadzenie i stanowisko

Rozwinięte krzewy róż należy sadzić wiosną (marzec–kwiecień), te zakupione w pojemnikach mogą być siane niemal przez cały sezon wegetacyjny (ze zwróceniem uwagi na warunki pogodowe). Szyjka korzeniowa powinna być umieszczona 2–3 centymetry pod powierzchnią wyściółkowanej ziemi. Stanowisko powinno być niezbyt ciasne, z zachowaniem odstępu od drzew, jasne/półcieniste i osłonięte od nawiewu wiatru. Zimą stanowisko należy zabezpieczyć, kopcując je suchą ziemią.

Gleba i nawożenie

Optymalny współczynnik 6–6,5 pH. Gleba nie powinna być zbyt piaszczysta lub podmokła, a około dwóch tygodni przed sianiem należy ją przekopać i użyźnić kompostem lub obornikiem. Najlepiej jednak skorzystać ze specjalnej ziemi ogrodniczej. Krzewy wymagają regularnego nawożenia za pomocą dedykowanych środków lub kompostu.

Cięcie

Konieczne systematyczne przycinanie przekwitłych kwiatostanów oraz wycinanie zdrewniałych pędów. Cięcie należy wykonywać jedynie wiosną.

Angielska grupa róż

Wiesz już, jakie wymagania ma róża angielska i znasz różne odmiany austinek. Rośliny te rozkwitną w twoim ogrodzie za pomocą kilku prostych zasad pielęgnacji. Wybierz się do szkółki i wróć do domu z najpiękniejszą z róż.

Zobacz także: