Rośliny takie, jak brunera wielkolistna, są chętnie sadzone w mniejszych i większych ogrodach. Charakteryzują się niewielkimi wymaganiami, prostotą uprawy i odpornością na mróz, szkodniki i choroby. Jednak czynnikiem, który decyduje o tym, że przedstawiciele rodzaju Brunnera mają wyjątkowe miejsce wśród gatunków roślin ogrodowych, jest fakt, iż dobrze rośną tam, gdzie większość popularnych kwiatów zamiera – na stanowiskach zacienionych. Dowiedz się więcej o tych odpornych roślinach!
Brunera wielkolistna – cechy charakterystyczne gatunku
Rośliny z gatunku Brunnera macrophylla są bylinami długowiecznymi. Pochodzą z Kaukazu, dlatego też charakteryzują się wyjątkową odpornością na niekorzystne warunki. Są odporne na mróz, szybko rozwijają części naziemne i są niezwykle mało wymagające i łatwe w uprawie. Najważniejszą cechą w kwestii hodowli jest jednak ich cienioznośność. Rośliny te z powodzeniem można sadzić wszędzie tam, gdzie dopływ światła jest ograniczony, a nawet na zupełnie zacienionych stanowiskach. To świetny gatunek okrywowy i zadarniający, nadający się do nasadzeń na rabatach, obwódkach, okolicach oczek wodnych i pod koronami drzew.
Kwiaty i liście brunery
Nazywana potocznie niezapominajką kaukaską brunera wielkolistna w kwietniu wytwarza drobne niebieskie kwiaty zebrane w kwiatostany typu wiecha. Nie są one jedyną ozdobą tej rośliny. Dekoracyjne duże liście o blaszkach liściowych w kształcie przypominającym serce utrzymują się przez cały sezon wegetacyjny. W zależności od gatunku liście mogą być wybarwione na różne kolory.
Brunnera macrophylla – wymagania i preferowane stanowiska
Gatunek ten lubi żyzne i wilgotne gleby. Dobrze rośnie na stanowisku zasobnym w próchnicę. Rośliny preferują stanowiska zacienione, aczkolwiek brunery o liściach jasnych charakteryzują się lepszym wybarwianiem blaszki liściowej, gdy mają dostęp do światła słonecznego. Lepiej jest nie sadzić ich w miejscach, gdzie może stać woda, ponieważ zalane części podziemne mogą wtedy gnić i stawać się podane na choroby i przemarzanie.
Podstawowe zabiegi pielęgnacyjne w uprawie brunery wielkolistnej
Rośliny te źle znoszą zalewanie korzeni, jak i ich przesuszenie, dlatego warto pamiętać o regularnym, niezbyt obfitym podlewaniu. Stosowanie nawozów organicznych dobrze służy brunerom, dlatego w czasie wegetacji należy stosować odpowiednie dawki takich odżywek. Świeżo po posadzeniu dbaj o to, aby usuwać na bieżąco pojawiające się chwasty. Aby zapewnić zdrowie roślinom, jesienią należy pozostawić obumarłe liście, aby stanowiły ochronną warstwę przed mrozem. Dopiero wiosną, gdy minie ryzyko występowania znacznych minusowych temperatur, można je usuwać bez szkody dla brunery.
Brunera wielkolistna – odmiany do ogrodu
Gatunek ten charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem zabarwienia i wzorów na dużych, sercowatych liściach. Poniżej prezentujemy odmiany brunery wielkolistnej, które warto mieć w swoim ogrodzie.
- „Variegata” – kremowe, szerokie i nieregularne obrzeża liści, środek blaszki liściowej zielony. Kształt liści wyraźnie sercowaty, o zaokrąglonych konturach;
- brunera „Jack Frost” – dekoracyjne liście odmiany są koloru srebrzystego z zielonym unerwieniem i brzegiem. Blaszki liściowe są wydłużone i ostro zakończone;
- „Silver Wings” – liście ozdobione srebrzystymi plamami;
- „Emerald Mist” – blaszki liściowe obrzeżone srebrnym wzorem.
Okazy zwykle osiągają około 40 cm wysokości i 60 cm szerokości, dlatego należy sadzić w odstępach w rozstawie około 8 sztuk na m².
Jak i kiedy rozmnażać brunerę?
Wiosną przychodzi czas na rozmnażanie brunery. Za pomocą szpadla podziel karpę (podziemną część) na mniejsze fragmenty. Można je od razu przesadzić w nowe miejsce. Dobrze jest powtarzać ten zabieg co kilka lat. Pozwoli to zachować dobrą kondycję roślin.
Ozdobna zarówno z liści, jak i kwiatów, brunera zdobyła serca ogrodników na całym świecie. Poznaj lepiej tę uroczą roślinę i udekoruj swoje otoczenie nowymi nasadzeniami. Jeśli masz wystarczająco dużo miejsca w ogrodzie, pięknie będzie się prezentować rabata złożona z różnych odmian brunery wielkolistnej oraz innych cieniolubnych gatunków, jak np. paprocie, żurawki i funkie.
