Berberys Thunberga to krzew pochodzący z Japonii. Nie ma dużych wymagań, a ceniony jest za swoje walory dekoracyjne. Uroku dodają mu podłużne owoce utrzymujące się na roślinie nawet przez całą zimę. Jak uprawiać berberys? Jakich zabiegów wymaga? Sprawdź!
Berberys Thunberga (Berberis thunbergii) dorasta do wysokości ok. 1,5 m. Krzew jest gęsty, pokryty niewielkimi, jajowatymi, dość licznymi liśćmi, które jesienią przybierają kolor czerwony. Wiosną zakwita żółtymi, drobnymi kwiatami. Owoce dojrzewają we wrześniu, zwisają z pędów i zdobią roślinę jeszcze długo po opadnięciu liści. Są jadalne, mają jednak intensywnie kwaśny smak.
Berberys Thunberga – wymagania rośliny
Berberys Thunberga nie jest wymagającą rośliną. Lubi nasłonecznione stanowiska i glebę o lekko kwaśnym odczynie. Jest odporny na mróz oraz zanieczyszczenia powietrza. Nie wymaga regularnego nawożenia oraz okrywania na zimę. Można, ale nie trzeba go przycinać.
Krzew gorzej czuje się na stanowiskach z glebą mokrą i ciężką. Posadzenie berberysu Thunberga na wilgotnym, zacienionym stanowisku może skutkować rozwojem mączniaka. Z uwagi na niewielkie wymagania, krzew sadzony jest nie tylko w przydomowych ogródkach, ale również na terenach miast. Można tworzyć z niego żywopłoty, szpalery wzdłuż ogrodzeń, uprawiać na rabatach, a nawet w donicach.
Berberys Thunberga – choroby
Roślina jest odporna, również na szkodniki i choroby. Zdarza się jednak, że berberys Thunberga choruje. Przy niesprzyjających warunkach atmosferycznych może dojść do rozwoju chorób grzybiczych – mączniaka prawdziwego oraz plamistości. Od razu po pojawieniu się pierwszych oznak, należy zastosować preparaty przeciwgrzybicze. Aby uniknąć zachorowania krzewu, uważaj przy podlewaniu – nie przelewaj rośliny, tylko podlewaj ją bezpośrednio przy pniu.
Berberys może zostać zaatakowany przez szkodniki. Grożą mu pajęczaki, które umiejscawiają się na spodniej stronie liści.
Berberys Thunberga – odmiany
Berberys występuje w wielu odmianach, które charakteryzuje np. odmienny kolor liści. Te mogą być żółte, zielone, purpurowe. Niezwykle atrakcyjnie wyglądające krzewy spotkać można w miastach i w przydomowych ogródkach. Dostępne są berberysy karłowate, wysokie i płożące. Do najciekawszych odmian należą:
- Berberis thunbergii atropurpurea – to berberys czerwony, którego liście latem wybarwione są na czerwono, jesienią stają się żółte lub pomarańczowe; na przełomie maja i czerwca na krzaku pojawiają się niewielkie, żółte, pachnące kwiaty;
- berberys Thunberga „Bagatelle” – odmiana karłowata, ciernista, ma brązowo-czerwone liście, które jesienią stają się purpurowe;
- berberys „Goldalita” – niski krzew o jasnych, żółtawych liściach, z małą ilością owoców;
- berberys „Anna” – odmiana o liściach żółtych z pomarańczowym obrzeżem;
- berberys „Tiny Gold” – niski krzew o żółtych liściach;
- berberys „Red Carpet” – niski krzew o gęstych czerwonych liściach, kwitnący na żółto i dający różowe owoca; odmiana berberysu czerwonego.
Berberys Thunberga – gdzie sadzić?
Wysokie odmiany można wykorzystać w celu wyhodowania żywopłotu lub tworzenia szpalerów przy alejkach, ścieżkach czy wzdłuż chodników. Berberys Thunberga jest krzewem, który można posadzić jako pojedynczą ozdobę trawnika. Niższe odmiany warto uprawiać na rabatach w towarzystwie innych roślin – liliowców, róż, jeżówek, iglaków.
Berberys Thunberga – przycinanie
Kiedy przycinamy berberysy? Krzew bardzo dobrze znosi przycinanie. Z łatwością można nadać mu pożądany kształt, tworząc nawet ogrodowe rzeźby. Przycinanie pomaga w rozwijaniu nowych pędów i odświeżania starszych. Najlepszym okresem do wykonania zabiegu jest przełom późnej wiosny i wczesnego lata. Cięcie powinno polegać na usunięciu starych i twardych pędów.
Jeśli krzew formowany jest na żywopłot, przycinanie należy wykonać bezpośrednio po kwitnieniu. Zabieg dobrze jest powtórzyć na przełomie lipca i sierpnia.
Jak sadzić berberysy?
Sadzonki ukorzenione wcześniej w donicach można sadzić w ogrodzie przez cały rok. W innym przypadku należy sadzić roślinę wiosną, na przełomie marca i kwietnia, lub jesienią – od września do listopada. Wybrane miejsce trzeba odpowiednio przygotować. Zaleca się odchwaszczenie oraz wyściółkowanie (ok. 5 cm ściółki). To pomoże zachować wilgotność podłoża i zapobiega nadmiernemu zachwaszczeniu.
Jak rozmnażać berberysy?
Berberysy można wysiewać z nasion. Zbiór owoców przeprowadza się późną jesienią. Jagody należy wysuszyć, a następnie przemrozić przez 6–8 tygodni w zamrażalniku. Nasiona można wysiewać również do pojemników. Najlepiej zrobić to w lutym. Donicę ustawia się w chłodnym i jasnym miejscu – należy przede wszystkim zadbać o stałe nawilżenie podłoża.
Młode rośliny wymagają rozdzielenia, ponieważ ich korzenie mogą się plątać. Berberys rozmnaża się również z sadzonek pędowych czy odrośli. Warto pamiętać, że dość trudno jest go rozmnożyć, ukorzenia się długo, a cechy rośliny macierzystej nie zawsze są dziedziczone.
Za sadzonkę berberysu trzeba zapłacić kilkanaście złotych. Jeśli wiesz, kiedy przycinamy berberysy i jak o nie dbać, możesz spodziewać się pięknej ozdoby ogrodu.
