Wierzba „Hakuro” to najbardziej znana odmiana wierzby całolistnej. To roślina na tyle znana, że jej nazwa jest bardziej popularna niż ta ogólnogatunkowa. Dowiedz się, jak dbać o tę odmianę wierzby całolistnej.

Spis treści pokaż

Wierzba „Hakuro” zwana jest również całolistną, zwartą lub japońską. Występuje w naturze przede wszystkim w Japonii. Tam porasta podmokłe tereny – rzeczne brzegi oraz łąki. W uprawie jedyną spotykaną odmianą jest właśnie wierzba „Hakuro”. Sprawdź, jak o nią dbać.

Wierzba „Hakuro” – charakterystyka

Wierzba „Hakuro” to w rzeczywistości nie drzewo, a po prostu krzew. Rośnie zwykle do wysokości maksymalnie 3 m w naturze, a w uprawie – do ok. 120 cm. Jest to roślina dwupienna, co oznacza, że na jednym krzewie wyrastają zarówno kwiaty żeńskie, jak i męskie. Kwitnie zwykle wczesną wiosną, w okolicach marca oraz kwietnia. Wierzba całolistna (Salix integra) tworzy tak zwane kotki, czyli charakterystyczne dla wierzby kwiatostany.

Warto też wspomnieć, czym wyróżnia się sama wierzba „Hakuro” jako odmiana tego gatunku. Jest to krzew, który ma ozdobne, biało-zielone liście o lancetowatym kształcie. Dodatkowo rosną one na pędach w kolorze czerwono-brązowym. Wczesną wiosną młode liście wybarwiają się na początek na kolor biało-różowy. To sprawia, że ta odmiana rośliny jest szczególnie chętnie sadzona w ogrodach i na działkach.

Wierzba „Hakuro” – uprawa

Wierzba „Hakuro-Nishiki”, jak brzmi pełna nazwa tej odmiany, wymaga odpowiedniego stanowiska. Sprawdź, jak ją uprawiać, aby rosła w atrakcyjny sposób.

Stanowisko i gleba

Pomimo pochodzenia z Japonii wierzba „Hakuro” przyjmuje się bez większego problemu. Sadzi się ją zwykle od marca do listopada, czyli wtedy, kiedy umożliwia to stan podłoża, choć najlepiej między marcem a kwietniem i wrześniem a listopadem. Preferuje lekko kwaśne, wilgotne, próchnicze podłoże. Nie ma większych wymagań względem jego rodzaju.

Mrozoodporność i pielęgnacja

Wierzba „Hakuro” jest z zasady odporna na działanie mrozu. Wyjątek stanowią rośliny szczepione na pniu do drugiego roku uprawy oraz te rosnące w strefach szczególnie mroźnych. W takim przypadku warto je okrywać na zimę.

Aby utrzymać wilgotność gleby, warto podlewać okaz albo posadzić go blisko źródła wody. Roślinę nawozi się podobnie, jak inne gatunki drzew i krzewów w ogrodzie.

Cięcie wierzby

Wierzba „Hakuro” to silnie rosnący krzew. Aby zachowała jednak atrakcyjny, gęsty, zwarty pokrój, zwłaszcza jako korona szczepiona na pniu, wymaga regularnego przycinania. Warto to robić najlepiej dwa razy do roku, przy czym pierwsze cięcie powinno odbywać się w dzień, który nie jest mroźny, ale jeszcze w przedwiośniu. Wtedy cięcie jest silne, nawet do wysokości ok. 3 oczek. Kolejne cięcia w sezonie są już czysto formujące, choć powodują wypuszczanie nowych pędów z białymi listkami.

Choroby wierzby

Wierzba „Hakuro” jest podatna na choroby i szkodniki, co warto mieć na uwadze. Gatunek ten może być atakowany przez:

  • mszyce;
  • mączniaka prawdziwego;
  • przędziorki;
  • plamistość liści.

W celu ochrony oraz zapobiegania niszczeniu rośliny wystarczy dbać o jej stanowisko oraz stosować nawozy i środki ochrony roślin.

Wierzba „Hakuro” – krzew czy sadzonka na pniu?

W zasadzie naturalnie wierzba „Hakuro” rośnie do 120 cm jako krzew. Można jednak kupić ją w szkółce w wersji piennej, czyli sadzonki szczepionej na pniu innego gatunku wierzby. W takim przypadku doskonale sprawdza się jako drzewo soliterowe, czyli samodzielnie rosnące jako ozdoba rozległego trawnika. Z uwagi na kraj pochodzenia jest polecana do ogrodów japońskich. Może być również utrzymywana w dużym pojemniku, w którym będzie zdobić taras. Dobrze prowadzona wierzba „Hakuro” sprawdzi się – jako krzew – w formie niewielkiego żywopłotu.

Wierzba japońska wyróżnia się ciekawym zabarwieniem liści na pojedynczych gałązkach. Nie dorasta do dużego rozmiaru, jednak jest niezwykle estetyczna i dobrze pełni rolę dekoracji ogrodu czy działki. Można np. formować ją w kształt różowawej kuli lub prowadzić jako niski, krzaczasty żywopłot.



Źródło zdjęcia : Salicyna via Wikipedia, CC BY-SA 4.0

Zobacz także: