Śnieguliczka biała (Symphoricarpos albus) to popularny zielony krzew z charakterystycznymi specyficznymi okrągłymi owocami. Stanowi doskonałą ozdobę każdego ogrodu, a szczególnie zalecana początkującym ogrodnikom. Jak ją uprawiać?
Śnieguliczka biała (Symphoricarpos albus) to rolślina ozdobna często spotykana w parkach, osiedlowych alejkach i przydomowych ogródkach. Sprawdza się jako krzew żywopłotowy, ponieważ dobrze znosi przycinanie i bardzo ładnie się po nim zagęszcza. Krzewy symphoricarpos występują w wielu efektownych odmianach, między innymi:
- śnieguliczka biała (Symphoricarpos albus) – najczęściej spotykana w naszym regionie. Dobra do tworzenia formowanych żywopłotów. Łatwo dziczeje i wtedy tworzy rozległe zarośla;
- śnieguliczka koralowa (Symphoricarpos orbiculatus) – szeroki krzew z liśćmi, które zmieniają barwę jesienią. Z zielonoszarych stają się pomarańczowoczerwone;
- śnieguliczka chenaulta (Symphoricarpos x chenaultii) – niezwykle gęsty krzew o delikatnie owłosionych pędach wygiętych w łuk;
- śnieguliczka doorenbosa (Symphoricarpos x doorenbosii) – krzyżówka odmiany białej, koralowej i Chenaulta.
Śnieguliczka biała – uprawa
To właściwie niewymagający krzew liściasty, który zarówno dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych, jak i półcienistych. Cechują ją niewielkie wymagania glebowe. Najlepiej rośnie w przepuszczalnych glebach o umiarkowanej wilgotności i umiarkowanej zawartości składników pokarmowych. Radzi sobie w niskich temperaturach i dobrze znosi zanieczyszczone powietrze, więc z powodzeniem może być sadzona, przy ruchliwych miejskich ulicach. Dorasta do wysokości 1–3 m.
Przycinanie śnieguliczki białej
Śnieguliczka biała lubi przycinanie, które należy regularnie wykonywać, jeżeli chce się utrzymać odpowiedni pokrój rośliny. W zależności od tego, w jakim celu krzew został posadzony, to w innym okresie najlepiej przycinać gałązki rośliny. Wiosną zaleca się cięcie prześwietlające, czyli silnie skrócić pędy owocujące w ubiegłym roku i przyciąć młode pędy do około 20 cm. Natomiast latem wykonujemy cięcia formujące żywopłot. Śnieguliczce białej, która rośnie pojedynczo lub w towarzystwie innych roślin, należy usuwać niechciane odrosty i uszkodzone, lub chore pędy.
Rozmnażanie
Roślinę można rozmnażać na trzy sposoby, ale najczęściej sugerowaną metodą jest pobranie istniejących odrostów korzeniowych wytworzonych przez roślinę. Aby je pozyskać, po prostu odetnij ostrym narzędziem kilka pędów od bryły korzeniowej matecznej rośliny. To także sposób na poskromienie zbyt rozrastającego krzewu. Zabieg najlepiej przeprowadzić w stanie hibernacji rośliny od połowy jesieni do początku wiosny.
Kolejnym sposobem jest pobranie z niej zdrewniałych sadzonek, czyli wycięcie mocnych, zdrewniałych pędów. Zebrane sadzonki należy zasilić ukorzeniaczem i umieścić w lekko wilgotnym i przepuszczalnym podłożu. Ustawiamy je w jasnym i ciepłym miejscu. Kiedy sadzonki się ukorzenią, można je wysadzić do gruntu. Zabieg cięcia należy wykonywać jesienią.
Trzecia i ostatnia metoda rozmnażania śnieguliczki to nasiona. Najpierw należy zebrać owoce z krzewu, usunąć miąższ, aby wydobyć nasiona (w każdym znajdują się dwa nasiona). Następnie trzeba dokładnie wysuszyć nasiona i poddać procesowi stratyfikacji, bo znacznie ułatwia to proces kiełkowania. Gotowe nasiona można wysiać do skrzynek lub doniczek o lekkim torfowym podłożu.
Kwitnienie
Śnieguliczka biała rozwija kwiaty od czerwca aż do końca września. To roślina miododajna. Wydaje na świat kwiaty siedzące lub krótkoszypułkowate o bladoróżowej brawie. Dzięki temu, że kwitnie przez całe lato, pszczoły mogą zbierać z niej nektar przez długi okres.
Owoce śnieguliczki są białe, gąbczaste i jagodokształtne o średnicy ok. 10–15 mm. Odmianę „White Hedge” charakteryzują duże i białe owoce.
Choroby i szkodniki
To gatunek dosyć odporny na różnorakie choroby i szkodniki. Jeżeli coś ją atakuje, to najczęściej jest to pordzewiacz śnieguliczkowy, roztocz, który zniekształca najmłodsze liście i zawiązki owocowe. Jeżeli zauważysz na ciemnozielonych liściach i owocach ciemnopurpurowe lub czarne plamy, jak również przedwczesne opadanie liści, to objawy antraknozy. Chorobę można zwalczyć roztworem dobrze dobranego preparatu i opryskami krzew środkami ochraniającymi rośliny.
Śnieguliczka biała – trujące właściwości
Posiada nieznaczne właściwości trujące, które były znane już przez indian. Rdzenni amerykanie wykorzystywali pędy tej rośliny do zatruwania strzał, a naparami z kory leczyli gruźlicę.
Roślina wytwarza saponiny i alkaloidy, które mogą być toksyczne dla ludzkiego organizmu. Szczególnie trujące są białe kuliste owoce i kwiaty. Na szczęście nie wyglądają zbyt apetycznie i zatrucia rośliną zdarzają się bardzo rzadko.
Kwiaty i owoce mogą wywołać podrażnienia skóry i oczu. Trzeba pamiętać, że spożycie ich przez ludzi lub zwierzęta domowe może wywołać problemy żołądkowe, takie jak biegunka czy wymioty. W niektórych przypadkach może wystąpić utrata przytomności, zawroty głowa, majaczenie, a nawet śpiączka.
Postępowanie przy zatruciu
W takich przypadkach niezbędne jest płukanie żołądka w celu jak najszybszego usunięcia toksyn z organizmu. Na szczęście przypadki zatruć trafiają się niezwykle rzadko i wymagają zjedzenia bardzo dużej ilości kwiatostanów.
Śnieguliczka to niepozorny krzew ozdobny, który nie tylko stanowi dekoracyjne uzupełnienie zieleni miejskiej. To niezwykle wdzięczna w uprawie roślina, która nadaje się do tworzenia żywopłotów, odnajduje się zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i zacienionych. Ponadto dobrze znosi suszę i mrozy. To wszystko sprawia, że jej uprawa i rozmnażanie są niezwykle proste.
