Bylica piołun jest bardzo popularnym i mało wymagającym zielem, które porasta teren całej Polski. Wykazuje nie tylko szerokie właściwości zdrowotne, ale również stosowana jest do wytwarzania alkoholu. Bylica sprawdzi się także jako sąsiedztwo dla wielu innych bylin, odstraszając szkodniki i pobudzając wzrost.
Bylica piołun zwana jest zielem panieńskim, absyntem, ale i wermutem, a jej nazwa wywodzi się podobno od samej Artemidy, greckiej bogini zwierząt, łowów oraz księżyca. Ma dość charakterystyczny zapach, który może wpływać pozytywnie i negatywnie na różne uprawy, dlatego warto wiedzieć, w czyim sąsiedztwie lepiej jej nie uprawiać. Piołun warto mieć także w domowej apteczce, lecząc nim kobiece dolegliwości, ale też i pasożyty. Jak uprawiać to wyjątkowe zioło?
Bylica piołun – właściwości i zastosowanie
Bylica piołun Artemisia absinthium potocznie nazywana jest piołunem, psią rutą, absyntem, zielem panieńskim, a także wermutem. Jest niezwykle ceniona ze względu na swoje właściwości zdrowotne, dlatego też jest powszechnie stosowana w ziołolecznictwie, medycynie ludowej, ale i w kosmetyce oraz w produkcji alkoholu, szczególnie nalewek. To właśnie z piołunu wyrabia się słynny absynt, a dodatek zioła jest także nieodzownym składnikiem w popularnym wermucie. Jak większość ziół, również i bylica stosowana w nadmiarze wykazuje działania silnie trujące, szczególnie że zawiera tujon, dlatego też napar z bylicy, jak i olejki eteryczne wytwarzane z liści piołunu powinny być stosowane według wskazań, najlepiej we wsparciu farmakologa lub lekarza.
Piołun – wskazania w ziołolecznictwie
Roślina pochodzi z rodziny astrowatych, ma mocną, drewniejącą łodygę, a liście wytwarzają charakterystyczny zapach. Z racji, iż posiada liczne właściwości zdrowotne ziele piołunu jest również masowo uprawiane nie tylko w przydomowych ogródkach, ale też i polach. Artemisia absinthium stosuje się w leczeniu:
- niestrawności;
- nieżytów żołądka;
- zgagi;
- wzdęć;
- wątroby;
- dwunastnicy.
Piołun również poprawia apetyt, jest również skuteczny w walce z pasożytami układu pokarmowego, do których zalicza się owsiki, nicienie oraz glisty ludzkie. Napar z piołun łagodzi również przebieg świerzbu, wszawicy (skutecznie odstrasza wszy), a także niweluje kaszel.
Bylica piołun reguluje również cykle menstruacyjne, dlatego też zwana jest zielem panieńskim. Gorzki smak naparu można złagodzić miodem, co jest szczególnie istotne podczas picia herbatki lub syropu.
Sproszkowaną bylicę stosuje się także w odstraszaniu moli oraz pcheł.
Bylica – przeciwskazania w stosowaniu
Warto jednak wiedzieć, że ze względu na wysokie stężenie olejków eterycznych istnieją liczne przeciwwskazania do leczenia piołunem – roślina jest między innymi zabroniona kobietom w ciąży, a także karmiących piersią. Nie mogą jej też stosować osoby cierpiące na wrzody żołądka czy hemoroidy.
Bylicy nie należy również stosować dłużej, niż przez 10 dni, gdyż może wywołać ona skutki uboczne, takie jak:
- biegunka;
- wymioty;
- nudności;
- zawroty głowy.
Uprawa bylicy – jaka gleba i stanowisko będą najlepsze?
Bylica piołun jest dość wysoką byliną dorastającą do 100 cm wysokości, ma pokrój wzniesiony i rozgałęziony. Całe ziele pokryte jest jasnymi, zróżnicowanymi odziomkowymi liśćmi podwójnie lub potrójnie pierzastosiecznymi. Wierzchnia część liści jest szarozielona, zaś od spodu są białe i filcowato owłosione. Kwiaty piołunu tworzą koszyczki złożone z żółtych drobnych kwiatów, które kwitną od lipca do sierpnia.
Bylica piołun najlepiej czuje się na stanowiskach słonecznych, nieosłoniętych od wiatru, na glebie przepuszczalnej, lekkiej, ale i suchej – to jedna z roślin wysoce odpornych na susze.
Choć roślina jest stosunkowo odporna na choroby i pasożyty, ze względu na silny zapach nie powinna być sadzona w okolicy niektórych innych ziół. Ma negatywny wpływ między innymi na lubczyk, który w jej sąsiedztwie marnieje i zasycha.
Bylica piołun – zastosowanie w ogrodnictwie
Bylica piołun jest doskonałym surowcem do stosowania w ogrodzie. To z niej wytwarza się wyciągi, które stosuje się powszechnie w opryskach przeciwko przędziorkom oraz mszycom. Ziołowy nawóz stanowi doskonałą ochronę szczególnie róż, które są najczęściej atakowane przez wspomniane szkodniki.
Wyciągi i napar z piołunu stosuje się także w zwalczaniu rdzy porzeczkowej oraz przy likwidacji mrowisk.
Piołun jest także byliną, którą warto sadzić w okolicach upraw – jej silny zapach jest naturalną ochroną wielu roślin przed szkodnikami. Warto jednak zastosować tu zasadę dobrego sąsiedztwa, gdyż silne olejki eteryczne mogą okazać się toksyczne dla poszczególnych warzyw, ziół oraz owoców.
Jak sadzić piołun?
Bylica jest stosunkowo łatwa w uprawie, a dzięki jej właściwościom leczniczym jest także hodowana na masową skalę. Rozmnaża się ją przez podział kępy i korzeni, ale również przez wysiew nasion. W przypadku uprawy piołunu z nasion należy wykonać to wczesną jesienią.
Ponieważ jest to roślina całkowicie mrozoodporna, nie trzeba wykonywać rozsad i można siać ją bezpośrednio do gruntu. Występuje na całej półkuli północnej, jest także obecna w Ameryce Północnej oraz Afryce i jako przydrożna bylina jest często traktowana jako chwast.
Pielęgnacja bylicy piołun
Bylica piołun to ziele, które nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Za duże kępy można przycinać lub uszczykiwać, tym samym zwiększając ilość wydzielanego zapachu. Fragmenty rośliny można suszyć, zrywając ją w okresie kwitnienia, najczęściej na początku sierpnia. Roślina szybko się regeneruje, dlatego nawet uszkodzenie głównego pędu nie spowoduje jej zamarcia.
Piołun, aby mógł się rozrastać, należy jedynie pielić.
Bylica piołun to niezwykłe ziele, które dość często traktowane jest jako chwast. Tymczasem ziele bylicy posiada ogromne właściwości lecznicze, po których mogą ustępować typowe dolegliwości żołądkowe. Piołun jest także nieocenionym składnikiem naturalnych nawozów, a także środków ochrony roślin, chroniąc je przed szkodnikami.
