Tabela – właściwości
| zagadnienie | opis |
| Jadalny czy nie? | Jadalny w młodości, po starzejący się miąższ staje się twardy i niezdatny do spożycia. |
| Sezon | Występuje przez cały rok, młode owocniki od marca do pierwszych przymrozków. |
| Występowanie | Pospolity na terenie całej Polski, poza wyższymi partiami gór. Rośnie w lasach, parkach i ogrodach na martwych pniach drzew liściastych. |
| Wygląd | Duże owocniki osiągające do 40 cm średnicy. Kapelusz brązowo-łuskowaty, rurki białawe. |
| Rozmiar | Kapelusz do 40 cm średnicy. |
| Właściwości | Soczysto-mięsisty za młodu, z wiekiem korkowacieje i twardnieje. |
| Zastosowanie w kuchni | Młode owocniki nadają się do spożycia po obgotowaniu, z wywaru można sporządzić zupę. |
Budowa owocnika żagwiaka łuskowatego
Żagiew łuskowata tworzy duże owocniki osiągające nawet 40 cm średnicy. Młody kapelusz jest niemal płaski, starsze egzemplarze mają kapelusz lejkowaty. Pokryty jest ciemnobrązowymi, koncentrycznymi łuskami. Trzon jest zazwyczaj boczny, krótki i krępy. Rurki mają barwę białą lub kremową, są nieregularne i kanciaste. Miąższ młodych owocników jest soczysty i mięsisty, zaś starsze okazy mają miąższ suchy, korkowaty i kruchy.
Występowanie i znaczenie żagwiaka łuskowatego
Żagiew łuskowata występuje pospolicie w całej Polsce z wyjątkiem wyższych partii górskich. Rośnie w lasach, parkach, ogrodach i przydrożnych zaroślach, na martwych pniach drzew liściastych. Pojawia się na bukach, klonach, jesionach i wielu innych gatunkach drzew. Jest grzybem pasożytniczym. Młode okazy są jadalne po obgotowaniu, jednak o niewielkich walorach smakowych. Dawniej w głodowych okresach historycznych wykorzystywano również starsze, twarde owocniki.
Ciekawostki
- Dawniej nazywany był hubą łuskowatą lub horoszem szupinowatym.
- Posiada ponad 60 synonimów naukowych.
- Z miąższu starszych okazów sporządzano zupę w głodowych okresach historii.
Podsumowanie
Żagiew łuskowata to pospolity w Polsce gatunek grzyba o charakterystycznych dużych owocnikach z łuskowatym kapeluszem. Rośnie głównie na martwych pniach drzew liściastych. Młode okazy są jadalne, choć o skromnych walorach smakowych. Dawniej wykorzystywano go w razie głodu.
Foto główne: George Chernilevsky via Wikimedia Commons
Zobacz także:- Fomitopsis pinicola, czyli pniarek obrzeżony – grzyb drewna sosnowego
- Koźlarz topolowy – jesienny grzyb rosnący pod topolami i osikami
- Sarniak sosnowy – charakterystyka grzyba i zastosowanie
- Lakownica spłaszczona – charakterystyka często spotykanego grzyba z rodziny żagwiowatych
- Gymnopilus junonius, czyli łysak wspaniały – jeden z większych grzybów rosnących na drzewach
- Żółciak siarkowy — właściwości i zastosowanie grzyba o jajowatych owocnikach
- Opieńka żółtawa (Armillaria gallica) – poznaj gatunek grzybów z rodziny obrzękowcowatych
- Krowiak aksamitny – niezwykły grzyb leśny
- Gołąbek zielonawy (Russula virescens) – opis gatunku jadalnego grzyba
- Kolczak obłączasty (Hydnum repandum) – smaczny grzyb jadalny rosnący w polskich lasach
- Czasznica olbrzymia — opis grzyba z rodziny purchawkowatych
- Gołąbek czarniawy – czy warto zbierać ten grzyb?
Dodaj komentarz