Tabela – właściwości
| zagadnienie | opis |
| Jadalny czy nie? | Niejadalny, prawdopodobnie trujący |
| Sezon | Latem i jesienią |
| Występowanie | Ciepłe lasy liściaste Europy |
| Wygląd | Kapelusz 3-15 cm, początko półkulisty, potem rozpostarty, czerwonawobrązowy. Trzon jasnoszary, siateczka czerwonawa |
| Rozmiar | Kapelusz do 15 cm szerokości |
| Właściwości | Rzadki gatunek, ciepłolubny |
| Zastosowanie w kuchni | Brak |
Występowanie i siedlisko
Borowik wilczy jest gatunkiem bardzo rzadkim. Jego dokładne rozprzestrzenienie nie jest do końca poznane. Występuje we Francji, Włoszech, Czechach i na Słowacji. Preferuje ciepłe, dobrze nasłonecznione lasy liściaste z dębami i bukami. Nie odnotowano jego występowania w Polsce.
Cechy charakterystyczne
Borowik wilczy ma kapelusz o średnicy 3-15 cm. Jest on początkowo półkulisty, później coraz bardziej rozpostarty. Ma barwę czerwonawobrązową. Trzon tego grzyba jest jasnoszary, a siateczka ma odcień ceglastoczerwony. Miąższ ma bladożółtą barwę i słaby zapach.
Zastosowanie
Ze względu na swoją rzadkość, borowik wilczy nie ma większego znaczenia użytkowego. Prawdopodobnie jest grzybem niejadalnym lub nawet trującym. Nie zaleca się jego zbioru w celach kulinarnych. Może być za to interesującym obiektem badań naukowych.
Ciekawostki
- Jest blisko spokrewniony z borowikiem szatańskim, również rzadkim i trującym gatunkiem.
- Dawniej zaliczany był do rodzaju Borowik, stąd polska nazwa. Obecnie nowoczesna systematyka przeniosła go do rodzaju Rubroboletus.
- Ze względu na barwę nazywany bywa „czerwonym borowikiem.
Podsumowanie
Borowik wilczy to interesujący, ale bardzo rzadki gatunek grzyba z rodziny borowikowatych. Występuje tylko w niektórych rejonach Europy. Ma cechy podobne do borowika szatańskiego. Nie jest grzybem jadalnym, a być może nawet trującym. Ze względu na swoją rzadkość i właściwości nie ma znaczenia kulinarnego, ale może być ciekawym obiektem badań naukowych.
Fot. Główne: Alessandro Scotti via Wikipedia, CC BY-SA 3.0
