Łuskiewnik różowy może wzrastać przez dość długi czas. W niektórych przypadkach jest to nawet 10 lat, zanim pierwszy raz zakwitnie. Naturalnie występuje w świeżych i wilgotnych lasach liściastych i zaroślach. Ciekawostki i wiadomości na temat uprawy oraz rozmnażania Lathraea squamaria znajdziesz u nas!
Uprawa Lathraea squamaria – co warto wiedzieć?
Łuskiewnik różowy jest dość wytrzymały – można go uprawiać w strefach, w których panują wyjątkowo niskie temperatury od -34.4°C do -12.1°C. Roślina pojawia się jesienią i przechodzi w stan spoczynku latem. Pomimo tego, że łuskiewnik różowy rozprzestrzenia się za pomocą podziemnych kłączy, nie jest agresywny.
Roślina najlepiej rozwija się w lekko nasłonecznionych lub lekko zacienionych miejscach. Dobrym rozwiązaniem, jest posadzenie łuskiewnika pod drzewem liściastym. Lathraea squamaria toleruje różne warunki, w tym glebę piaszczystą i gliniastą. Żeby prawidłowo się rozwijała, wystarczy ją regularnie podlewać. Na okres zimowy, można przykryć korzenie delikatną warstwą ściółki.
Rozmnażanie łuskiewnika różowego
Rozmnażanie rośliny odbywa się przez podział i przeniesienie wraz z bryłą podłoża po zaschnięciu pędów naziemnych. Powinna być następnie posadzona w pobliżu roślin żywicielskich w miejscu z podłożem wilgotnym i próchniczym.
Łuskiewnik różowy – podstawowe informacje
To wieloletnia, zielna i prawie pozbawiona chlorofilu roślina pasożytnicza. Może wytworzyć pęd do wysokości nawet 30 cm nad ziemią. Z kolei do nią tworzy bogato rozgałęzione kłącze o długości do 2 m o masie nawet do 5 kg. Ponadto jest pokryte mięsistymi, bogatymi w skrobię łuskami – efekt przekształconych związków o funkcji spichrzowej.
Oprócz tego kłącze ma małe organy ssące. Dzięki nim roślina przenika przez tkanki drzew lub innych roślin żywicielskich i wysysa z nich soki. Ze względu na to, że korzeń łuskowy nie tworzy liści, nie ma zdolności transpiracji, która zasysa asymilaty z korzenia do górnych części łuskiewnika.
Z tego powodu łodyga ma specjalne gruczoły wodne, które utrzymują potencjał wodny między żywicielem a pasożytem poprzez aktywne wydalanie lub pochłanianie wody. Warto jeszcze nadmienić, że liczba chromosomów łuskiewnika różowego to 2n = 36 lub 42.
Cechy charakterystyczne Lathraea squamaria
Do cech szczególnych rośliny z pewnością można zaliczyć liście. Znajdują się na podziemnym kłączu, są trójkątnie jajowate, mięsiste i białawe. – wyrastają naprzeciwlegle w czterech prostnicach.
Na pędzie nadziemnym znajdują się tępe na końcach liście w rombowato lub eliptyczno-sercowatym kształcie. Należy zauważyć, że są w dolnej części pędu znacznie bardziej zagęszczone, a górnej luźniejsze.
Gdzie naturalnie występuje roślina?
Łuskiewnik różowy występuje w rozproszeniu na terenie środkowej Europy, a także w innych częściach naszego kontynentu oraz Azji Zachodniej. Zauważono jego ekspansję na wysokości 1550 m n.p.m. w Alpach Allgau w Vorarlbergu na Vordere Üntschenalpe koło Schoppernau w północnym Tyrolu i we Francji na poziomie do 1600 m n.p.m., a także w hiszpańskich Pirenejach do 1400 m n.p.m.
Jakie właściwości ma roślina?
Właściwości łuskiewnika różowego były wykorzystywane w medycynie ludowej. Korzenie stosowano do leczenia nerwowości, zaburzeń miesiączkowania, a także dolegliwości związanych z sercem.
Lathraea squamaria jest wyprostowaną byliną, której wysokość sięga od 20,5 do 40,5 cm. Ma charakterystyczne, dłoniaste liście, które są głęboko powcinane i grubo ząbkowane. Bladoróżowe lub białawe kwiaty wyrastają na smukłych łodygach w okresie wiosennym. Przyciągają pszczoły, motyle i inne ważne zapylacze.
