Bez koralowy powszechnie znany jest pod bardziej swojskimi nazwami – kalinka lub dziki bez. Jest bliskim kuzynem bzu czarnego, od którego różni się przede wszystkim kolorem owoców i pędów. W przydomowych ogrodach można sadzić różne jego odmiany. Uprawa nie jest szczególnie trudna, natomiast efekt dekoracyjny trudno przecenić.
Bez koralowy – charakterystyka
Omawiana roślina należy do rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae). W naszym kraju występuje bardzo powszechnie również na terenach zagospodarowanych przez człowieka. Można spotkać go przede wszystkim w górskich lasach oraz na wyżynach południa naszego kraju.
Ten niewielki krzew dorasta od 2 do 5 m wysokości. Jego pierzaste liście pojawiają się równo z kwiatami i można obserwować je już wczesną wiosną. Kwiatostany są skupione w wiechy i zazwyczaj mają kolor koralowy aż do jasnożółtego. Kora okrywająca pień jest ciemnobrązowa.
Owoce Sambucus racemosa mają postać intensywnie czerwonych jagód. Dojrzewają w czerwcu i lipcu. Są chętnie zjadane przez ptaki. Trzeba jednak pamiętać, że dla ludzi są one całkowicie niejadalne na surowo. Ich spożycie może skutkować poważnym zatruciem. Problem znika po poddaniu ich obróbce termicznej.
Sambucus racemosa – odmiany
Bez koralowy występuje w bardzo różnych odmianach, które różnią się od siebie ulistnieniem. Poniżej znajdziesz krótką charakterystykę najciekawszych z nich.
- Plumosa aurea – największym atutem tej odmiany są intensywnie żółte liście o nieco postrzępionym kształcie. Młode listki mają kolor brązowy i dopiero z czasem osiągają swoją docelową barwę. To odmiana odporna na mróz i łatwa w uprawie.
- Sutherland Gold – może dorastać nawet do 5 m wysokości. Słynie z ogromnej odporności i przyjmowania się nawet w bardzo jałowych glebach. Jego liście przypominają kształtem liście klonu japońskiego.
- Lemony Lace – to niewielki krzew o wysokości około 2 m. Jego liście są miedzianobrązowe a z czasem stają się złote.
- Goldenlocks – to najmniejsza, karłowa odmiana bzu koralowego. Rośnie powoli i osiąga najwyżej 80 cm wysokości. Wyróżnia go również półkolisty pokrój oraz mocno powycinane żółte liście.
Bez koralowy – uprawa i pielęgnacja
Jeżeli chcesz uprawiać bez koralowy, ale nie masz dużego doświadczenia, to nie musisz się martwić. To bardzo odporna roślina, które nie ma wysokich wymagać. Najlepiej sadzić ją w glebie, która jest możliwie jak najbardziej żyzna, próchnicza, dobrze przepuszczalna i nieco wilgotna. Najlepsze będzie pH lekko kwaśne do obojętnego.
Delikatne liście mogą zostać poparzone przez słońce, dlatego zaleca się, aby wybrane stanowisko było ukryte w półcieniu. Dwa razy w roku zaleca się wzbogacić glebę kompostem.
Rozmnażanie bzu koralowego
Omawianą roślinę można rozmnażać na trzy sposoby:
- z nasion – wysiewamy je wczesną wiosną po uprzedniej stratyfikacji;
- z zielonych sadzonek – wystarczy wykorzystać pojawiające się latem nowe przyrosty;
- ze zdrewniałych sadzonek, czyli pędów jednorocznych
Właściwości owoców bzu koralowego
Surowe owoce koralowego bzu są trujące i nie można ich jeść. Jednak po obróbce termicznej zebrane owoce mogą być z powodzeniem wykorzystywane do tworzenia soków, czy naparów.
Zwierają one wiele cennych składników aktywnych. Znajdziemy w nich między innymi:
- kwas askorbinowy;
- garbiniki;
- glikozydy;
- pektyny;
- karoteny;
- węglowodany.
Często napary z dzikiego bzu stosowane są pomocniczo w przeziębieniach i infekcjach bakteryjnych. Działają przeciwgorączkowo a także moczopędnie i wykrztuśnie. Z kolei napary z kwiatostanów wykorzystywane są do płukania jamy ustnej w stanach zapalnych.
Warto pamiętać, że bez koralowy to również wyjątkowo piękna roślina, która ma właściwości dekoracyjne. Zebrane kwiaty pięknie wyglądają w wazonie. Niestety, wyjątkowo szybko również przekwitają.
Jeżeli chcesz posadzić dziki bez w swoim ogrodzie, możesz wybrać jedną z jego bardzo licznych odmian. To piękna i odporna roślina, z którą poradzą sobie nawet niedoświadczeni ogrodnicy.
