Wiąz szypułkowy to pospolicie występujące w Polsce drzewo. Z artykułu dowiesz się, jakie ma cechy charakterystyczne i po czym je poznać. Podpowiemy także, jakie środowisko preferuje oraz w jaki sposób zadbać o tę roślinę.
Wiąz szypułkowy – jak rozpoznać?
Wiąz szypułkowy potocznie nazywany limakiem jest bardzo okazały, dorasta nawet do 35-40 m. Jego szeroka korona ma kształt kopuły, a liście są eliptyczne lub jajowate, u nasady niesymetryczne, owłosione od spodu, podwójnie piłkowane na brzegach i zaostrzone na końcach. Pień jest prosty, masywny o średnicy dochodzącej 1,5 m. Kora u dorosłych drzew ma kolor brązowoszary. Podczas kwitnienia obrasta różowymi kwiatami. Owoce wiązu dojrzewają w maju oraz czerwcu, są małe i zwisają na cienkich szypułkach, każdy rodzi jeden orzeszek otoczony pergaminowym skrzydełkiem.
Ulmus laevis – występowanie w naturze
Wiąz szypułkowy to pospolite drzewo i możesz je spotkać wszędzie, ale naturalnie rośnie najczęściej w lasach łęgowych w towarzystwie topoli oraz wierzb. Limak ma duże wymagania co do podłoża, najczęściej rośnie na glebach żyznych i wilgotnych. Dobrze znosi zalewy nawet do 20 dni. W górach rośnie głównie nad potokami, a możesz go spotkać do wysokości 1200 m n.p.m. Występuje niemal w prawie całej Europie.
Wiąz szypułkowy – podstawowe wymagania
Wiąz szypułkowy to bardzo istotne drzewo leśne, które chętnie jest sadzone jako roślina ozdobna. Ze względu na swoje rozmiary najczęściej spotykana w przestrzeni miejskiej, parkowej lub alejowej, ale i w prywatnych ogrodach można zaobserwować mniejsze odmiany krajowych gatunków wiązu. Limak ma duże wymagania glebowe, preferuje żyzne i bogate w składniki odżywcze podłoża. Bardzo dobrze sobie radzi na terenach wilgotnych, a nawet okresowo zalewanych. Jest ciepłolubną rośliną, ale w pełni odporną na mrozy.
Wybierając stanowisko dla wiązu, powinieneś wziąć pod uwagę, że jest to roślina cienioznośna. Wiąz najlepiej sadzić na wystawie północnej i w miejscach zasłoniętych przez budynki i inne drzewa. Bardzo charakterystyczną cechą dla tego gatunku jest silny system korzeniowy z deskowato rozszerzonymi nasadami głównych korzeni. Mocny i głęboki system ukorzenienia sprawia, że roślina jest bardzo odporna na susze.
Jak sadzić drzewa z rodziny wiązów?
Sadzonki bez uformowanej bryły korzeniowej zaleca się sadzić jesienią lub wiosną, natomiast egzemplarze z bryłą można umieścić w gruncie przez cały sezon wegetacyjny. Musisz jednak wziąć pod uwagę, że sadzenie drzewa latem będzie się wiązało z koniecznością częstego podlewania przez kilka tygodni. Młode rośliny zaleca się podlewać sporadycznie tylko podczas długiej bezdeszczowej aury. Nawozi się je jedynie wiosną nawozem mineralnym wieloskładnikowym lub obornikiem granulowanym.
Jednym z większych zagrożeń dla wiązu szypułkowego jest holenderska choroba wiązów. Walczy się z nią profilaktycznie, ale po wystąpieniu prowadzi do umierania całych drzew. Groźne są również grzyby roznoszone przez korniki.
Zastosowanie wiązu szypułkowego
Limak to okazałe drzewo a drewno wiązu jest bardzo cenione w przemyśle stolarskim ze względu na kolor oraz połysk. Zastosowanie w ogrodzie sprowadza się do obsadzenia nim ogrodzenia w celu zapewnienia odrobiny cienia i prywatności. Sprawdza się również na obszarze o wysokim poziomie wód gruntowych oraz terenach bagiennych.
Wiąz szypułkowy jest wartościowym drzewem leśnym, ale sadzony w warunkach miejskich i ogrodowych również przynosi wiele korzyści. Daje schronienie owadom, ptakom, zapewnia cień i oczyszcza powietrze. Dodatkowo jest to drzewo wymagające mało zabiegów pielęgnacyjnych i łatwe w utrzymaniu.
