Rdest wężownik funkcjonuje także pod innymi nazwami: bistorta, bistorta pospolita, europejska lub łąkowa. Naturalnie występuje w Europie, a także w północnej i zachodniej Azji. Dowiedz się więcej o roślinie od nas!
Rdest wężownik jest również uprawiany w innych częściach świata. Są to, na przykład Stany Zjednoczone, gdzie stała się naturalizowaną rośliną. Pojawia się na wilgotnych łąkach, które są bogate w składniki odżywcze, bagnach leśnych, obrzeżach lasów, a także w parkach i ogrodach. Dowiedz się jak uprawiać i pielęgnować Polygonum bistorta z naszego artykułu!
Uprawa i pielęgnacja rdesta wężownika
Roślina jest odpowiednia do uprawy na terenach zaliczających się do strefy mrozoodporności USDA – od 4 (-34.4°C) do 9 ( -3.9°C). Może rozwijać się zarówno w półcieniu, jak i przy pełnym słońcu – półcień jest preferowany w gorącym klimacie. Świetnie się sprawdza jako element ozdobnych rabat, na przykład przy oczkach wodnych, czy innych rodzajach zbiorników, przy których ziemia jest żyzna.
Gleba, na której będzie sadzony rdest wężownik, powinna być wilgotna, bogata w składniki odżywcze i dobrze zdrenowana. Żeby zapewnić roślinie odpowiednie warunki do rozwoju, przed posadzeniem można dodać do ziemi kompost.
Zaletą rdestu wężownika jest to, że roślina nie potrzebuje dużo uwagi. Należy ją obficie podlewać i nie dopuszczać do przesuszenia gleby. Oprócz tego trzeba regularnie usuwać zwiędłe kwiaty, aby Bistorta mogła kwitnąć przez cały sezon.
Rozmnażanie rośliny
Rozmnażanie bistorty może przebiegać poprzez wysiewanie nasion lub cebulek bezpośrednio w ogrodzie. Należy jedynie pamiętać, aby zrobić to po ustąpieniu przymrozków późną zimą lub wczesną wiosną.
W pomieszczeniach zamkniętych, nasiona rdestu wężownika mogą być wysiewane z kilkutygodniowym wyprzedzeniem. Dobrym sposobem jest też rozmnażanie poprzez podział dojrzałych roślin na początku wiosny lub w trakcie jesieni.
Jak prezentuje się rdest wężownik
Jest to bylina zielona, która osiąga wysokość od 20 do 80 cm i szerokość do 90 cm. Ma gruby poskręcany korzeń i prawdopodobnie ze względu na jego wygląd, roślina została nazwana wężownikiem.
Jej ulistnienie jest podstawowe. Ma kilka mniejszych liści, które znajdują się w dolnej części pędów kwiatowych. Są zazwyczaj nieowłosione, a podstawowe są podłużno-owalne i mają długie, oskrzydlone ogonki, a także zaokrąglone lub sercowate nasady.
Z kolei górne są nieliczne, trójkątne, stożkowate i bez ogonków. U podstawy rdestu wężownika znajdują się ogonki liściowe, które są zrośnięte w osłonę otaczającą łodygę.
Kwitnienie Polygonum bistorta
Ich kwitnienie przypada na okres od późnej wiosny do jesieni. Roślina wytwarza wysokie, wzniesione, rozgałęzione i owłosione łodygi, które są zakończone pojedynczymi, terminalnymi racemami – łodygami o długości od 5 do 7 cm wraz z pojedynczymi różowymi kwiatami.
Kwiaty rośliny mają pięć segmentów okwiatu, osiem pręcików, trzy zrośnięte ze sobą szczypułki i trzy wolne słupki. Owocem rdestu wężownika jest błyszczący, czarny orzeszek. Polygonum bistorta najlepiej wyrasta na glebach podmokłych. Natomiast w warunkach suszy przechodzi w stan spoczynku i traci liście do czasu przywrócenia odpowiedniej wilgotności.
Wykorzystanie właściwości rośliny
Rdest wężownik jest tradycyjnie wykorzystywany do celów leczniczych. Dzieje się tak ze względu na to, że jego korzenie są bogate w kwas garbnikowy i galusowy. Z tego powodu zarówno liście, jak i korzenie były używane do leczenia ran.
Polygonum bistorta ma także zastosowanie w jedzeniu. Z jej liści, a także płatków owsianych, jaj i innych ziół przyrządza się gorzki pudding w północnej Anglii. Kłącza rośliny spożywa się także w Rosji i północnej Azji, nie są niebezpieczne dla ludzkiego układu pokarmowego.
