Przytulia właściwa to roślina o wzniesionym pokroju, której łodyga dorasta nawet do metra wysokości. Poznasz ją po charakterystycznych wydłużonych kwiatostanach, które składają się z gęstych, owłosionych drobnych kwiatów. Bylina kwitnie na złoto i ma bardzo liczne zastosowania w zielarstwie. Czytaj o niej więcej!
Przytulia właściwa – uprawa i pielęgnacja
Przytulia bardzo często postrzegana jest jako pospolity chwast, co każe przypuszczać, że jej wymagania co do gleby i warunków nie są szczególnie wysokie. Najczęściej kwitnie na łąkach niedaleko swojej bliskiej kuzynki, przytulii czepnej.
Sukces uprawy jest niemal gwarantowany, jednak na początku warto znaleźć dla tej rośliny stanowisko możliwie jak najbardziej nasłonecznione. Będzie rosła dobrze nawet w suchej glebie i nie wymaga podlewania. Wyjątkiem jest bardzo długo trwająca susza.
Bogate w cenne składniki aktywne ziele można zbierać w okresie kwitnienia, czyli latem, i suszyć na własną rękę. Roślina wysiewana jest z nasion.
Przytulia właściwa – właściwości
Ziele przytulii właściwej ma szerokie działanie wewnętrzne i zewnętrzne. Wyciągi z tej rośliny wykorzystuje się w przemyśle kosmetycznym. Działa antyseptycznie, redukuje obrzęki i przyspiesza leczenie ran. W naturalnej medycynie stosuje się ją jako środek moczopędny, który pomaga w chorobach nerek i pęcherza. Pomaga także w usuwaniu nadmiaru wody z organizmu.
Często mówi się o jej cennym działaniu detoksykacyjnym, które wynika przede wszystkim z przyspieszania przepływu limfy. Dzięki temu regularne spożywanie naparów z tej rośliny pomaga w zmniejszaniu obrzęków.
Co ciekawe, ta niepozorna roślina jest również surowcem spożywczym. Ścina białko mleka, dlatego dawniej wykorzystywano ją do produkcji serów jako substytut podpuszczki. Obecnie ciągle jest ważnym składnikiem angielskiego sera Gloucester.
Przytulia właściwa (Galium verum) to niepozorna roślina, która ma wiele dobroczynnych właściwości. Jej uprawa w ogrodzie nie jest trudna, dlatego poradzi sobie z nią nawet początkujący ogrodnik i miłośnik zielarstwa.
