Cedr nazywano kiedyś boskim drzewem, ponieważ w starożytności był wykorzystywany do budowy świątyń. Wykonywano z niego także podobizny bóstw i sarkofagi faraonów. Czy oprócz cedru libańskiego są jeszcze inne znane gatunki tej imponującej rośliny? Sprawdź to, czytając nasz krótki tekst!
Cedr – charakterystyka
Cedr (Cedrus) pochodzi z rejonu basenu Morza Śródziemnego, a także górskich terenów północnej Afryki i Azji. Jest to drzewo długowieczne, które należy do rodziny sosnowatych. Charakteryzuje się długimi, zimozielonymi, sztywnymi igiełkami i cylindrycznymi szyszkami na rozłożystych gałęziach. Szyszki dojrzewają przez około 2 lata i osiągają do 10 cm długości. Ta okazała roślina dorasta zazwyczaj do 40-50 metrów wysokości. Do najpopularniejszych gatunków, które można sadzić w polskich ogrodach, zaliczamy cedr himalajski, libański i atlaski.
Cedr – uprawa drzewa iglastego
Zastanawiasz się, czy hodowanie tego iglastego drzewa jest trudne? Cedr nie należy do wymagających roślin.
Stanowisko
Najlepszym stanowiskiem dla tego iglastego drzewa jest miejsce słoneczne i zaciszne. Zalecamy odsłonić cedr od wiatru.
Podłoże
Drzewo świetnie radzi sobie na prawie każdym rodzaju podłoża. Można je zasadzić zarówno w glebie gliniastej, jak i piaszczystej. Ważne, aby podłoże było:
- dość przepuszczalne;
- umiarkowanie wilgotne;
- o odczynie obojętnym.
Mrozoodporność
Starsze drzewa są całkowicie odporne na zimno. Jednak młode rośliny warto osłonić włókniną na okres zimowy, ponieważ są wrażliwe na mróz.
Cedr himalajski (Cedrus deodara) – najpowszechniejszy gatunek
Cedr himalajski jest najbardziej znanym gatunkiem spośród imponujących drzew, o których piszemy. Naturalnie występuje w górzystych, zalesionych i cieplejszych obszarach Nepalu, Chin, Pakistanu i Indii. To duże drzewo charakteryzuje się stożkowatą koroną i zwisającym wierzchołkowym pędem. W Polsce dorasta do 25 metrów wysokości. Jego igły są długie, niebieskozielone i miękkie, natomiast kwiaty – szyszkowate (żeńskie) lub zebrane w kłosy (męskie). Do ciekawych odmian tego gatunku zaliczamy:
- „Aurea” – ma żółte zabarwienie igieł;
- „Golden Horizon” – dorasta do około 5 m wysokości;
- „Pendula” – ma płaczące pędy.
Cedr libański (Cedrus libani)
Kolejnym znanym i uprawianym w polskim klimacie gatunkiem omawianej rośliny jest cedr libański. Drzewo wyróżnia się miękkimi igłami, które mają długość od 1,5 do 3,5 cm i zebrane są w pęczki po około 20 sztuk. Cechą charakterystyczną tego gatunku jest również czarnobrunatna kora. Popularnymi odmianami są między innymi:
- „Fastigiata” – ma ona zwarty i wąski pokrój, więc idealnie nadaje się do małych ogrodów;
- „Sargentii” – wyróżnia się pokładającymi się lub płożącymi pędami oraz kopulastym kształtem (osiąga maksymalnie wysokość 1 m);
- „Hedgehog” – jest karłowatą odmianą, dorasta do 50 cm wysokości.
Cedr atlaski (Cedrus atlantica)
Cedr atlaski jest także jednym ze najchętniej uprawianych gatunków tej rośliny w Polsce. Ma srebrzyste igły i intrygujące kształty koron, które mogą być parasolowate, stożkowate lub płaczące. Drzewo świetnie znosi miejskie warunki i osiąga wysokość 10-12 m. Wśród ciekawych odmian tego gatunku wyróżnić można między innymi:
- „Aurea”– jest najbardziej barwną odmianą, krańce jej igieł przebarwiają się na złoto;
- „Glauca Pendula” – osiąga wysokość nawet 12 m, pokryta jest niebiesko-szaro-zielonymi igiełkami;
- „Saphir Nymphe” – to odmiana karłowa, która wolno rośnie.
Właściwości cedru
Roślina ma szerokie zastosowanie.
- Drewno cedrowe jest lekkie i trwałe, dlatego wykorzystuje się je w przemyśle stolarskim.
- Olej z cedru to ceniony surowiec zielarski, który leczy dolegliwości pokarmowe, wspomaga pracę serca, łagodzi bóle zębów.
- Drzewo to w charakterze ozdobnym jest chętnie sadzone zarówno w w ogrodach prywatnych, jak i wśród miejskiej zieleni jako soliter.
Znasz już najpopularniejsze gatunki i odmiany cedru. Teraz musisz zdecydować, który rodzaj będzie najlepiej pasował do twojego ogrodu. Mimo że te drzewa są odporne na mróz i dość mało wymagające, pamiętaj, by odpowiednio o nie dbać.
