Drzewo, jakim jest buk czerwony (Fagus sylvatica) rośnie wolno. Odmiana ta różni się od buku zwyczajnego nie tylko kolorem liści, ale również barwą kwiatów. Wymiary i pokrój są podobne u obu tych roślin. Dzięki tej roślinie można z powodzeniem urozmaicić swój duży ogród. Buk czerwonolistny można często spotkać również w parkach, gdzie prezentuje się wyjątkowo i oryginalnie. Sadzonki buku oferują szkółki roślin, a także sklepy ogrodnicze. Sprawdź, co warto o nim wiedzieć.
Jak wygląda buk czerwony?
Choć różne odmiany buku czerwonego łączy wiele cech, to niektóre z nich się nieco różnią. Ogólny zarys ten rośliny mówi o tym, że osiąga ona wysokość do około 30 metrów wysokości. Zależy ona jednak od danej odmiany. Dość rozłożysta korona prezentuje ciemnoczerwone lub purpurowe, skórzaste liście o długości około 10 cm. Ich kształt jest jajowaty, a fakt, że gęsto pokrywają koronę, sprawia m, że osoby lubiące cień będą zadowolone. Ciekawe jest to, że jesienią zanim opadną liście, ich wygląd staje się bardzo barwny, ponieważ przebarwiają się one na kolor żółty, a następnie brązowy. Dzięki temu zmiana barw jest jeszcze większą ozdobą. Pień tego drzewa jest szary. Co ważne, owoc buku (bukiew) jest jadalny, dzięki czemu wiele zwierząt może się najeść.
Buk czerwony – wymagania
Czerwonolistna odmiana buku, aby rosła zdrowo, powinna mieć zapewnione warunki takie, jak:
- podłoże żyzne;
- obojętne pH gleby;
- umiarkowanie wilgotna ziemia;
- miejsce nasłonecznione lub półcień;
- wysoka mrozoodporność (brak specjalnej ochrony przed niską temperaturą).
Pielęgnacja i uprawa buku czerwonego
Bardzo ważne w pielęgnacji buku czerwonego jest jego podlewanie, na które trzeba szczególnie zwrócić uwagę, mając młode drzewko. Jest tak, ponieważ u nich system korzeniowy jest zbyt krótki, żeby dosięgnąć do wód gruntowych. Pierwsze dwa lata są w tej kwestii najważniejsze. Również bardzo ważne jest regularne usuwanie chwastów z otoczenia drzewa. Powinno się także usuwać uszkodzone pędy oraz suche liście. Nie tylko jest to ważne ze względów estetycznych, ale też po to, żeby zlikwidować ewentualne ogniska chorobotwórcze. Poza tym przycinanie buku czerwonego nie jest konieczne. Mimo że ten gatunek drzewa jest mrozoodporny, to tylko podczas pierwszej zimy po jego zasadzeniu należy go okryć, aby ochronić przed zimnem.
Sadzenie buku czerwonego
Co warto wiedzieć, chcąc uprawiać buk czerwony?
- Podczas czasu sadzenia ziemia nie może być zamarznięta. Najbardziej polecany czas na wykonanie tej czynności to wczesną wiosną (marzec, kwiecień) lub jesień (wrzesień, październik, listopad).
- Minimalna głębokość dołka do zasadzenia buku czerwonego to 40 cm. Jego średnica powinna natomiast wynosić około 30 cm.
- Przed wsadzeniem drzewka do gruntu, należy spulchnić ziemię za pomocą wideł, grabi lub szpadla.
- Namoczenie i ponacinanie korzeni (jeśli są splątane) tuż przed włożeniem sadzonki do dołka.
- Umieszczając roślinę w ziemi, należy zwrócić uwagę na to, żeby szyjka korzeniowa była na poziomie ziemi.
- Ostatnie czynności podczas sadzenia buku, to: zasypanie, uklepanie, podlanie, usypanie ściółki ze żwiru lub kory.
Fagus sylvatica – zastosowanie
To mało chorujące drzewo, jakim jest buk czerwony, świetnie osłania przed wiatrem lub słońcem. Dzieje się tak, ponieważ ma gęstą i rozłożystą koronę. W taki sam sposób takie drzewo staje się skutecznym i naturalnym filtrem, chroniącym przed pyłem ulicznym. Można zasadzić go pojedynczo, gdzie świetnie się prezentuje, a także dobrze się sprawdza wzdłuż alei. Należy wziąć pod uwagę jego spore rozmiary, dlatego też zielona przestrzeń musi być dobrze przemyślana i zaplanowana.
Buk czerwony – choroby i szkodniki
Atakujące buki motyle, mszyce, czy roztocza, mogą znacznie zmniejszyć ich atrakcyjność.
Dokładnie najczęściej są to:
- zdobnicza bukowa – jest to mszyca, która żeruje na dolnych stronach liści od wiosny do jesieni, w efekcie hamując wzrost nowych liści oraz przedwczesne zasychanie dotychczas wyrośniętych;
- niedolot bukowiec – są to larwy motyla, które żerują od czerwca do października, wygryzając dziury w liściach;
- przebarwiacz bukowy – to roztoczą pojawiające się najczęściej w środku lata, które ciężko dostrzec, a szkody, jakie robi, to żółte i brązowe odbarwienia na liściach.
Jakie są popularne odmiany buku czerwonego?
- Buk czerwony pendula – odmiana „Purpurea Pendula” odiaga wysokość zaledwie kilku metrów. Sprawdzi się dzięki temu na mniejszych powierzchniach zielonych.
- Buk czerwony na żywopłot – dobrze znosi cięcie, a powinno się to robić 1-2 razy do roku, gdzie można uzyskać żywopłot o wysokości do 4 m. Idealnie sprawdzi się odmiana „Atropunicea”, która bez przycinania może dorosnąć do 20 m wysokości.
- Buk czerwony kolumnowy – ten okaz osiąga wysokość do 15 m i 3 m szerokości. Najpopularniejsze odmiany to „Rohan Obelisk”oraz „Dawyck Purple”.
- Buk czerwony szczepiony – ta niewielka odmiana sięga do 5 m wysokości oraz około 2 m szerokości. Znana odmiana, to „Purple Fountain”.
- Buk czerwony płaczący – drzewo o płaczącym pokroju, gdzie asymetrycznie powyginane gałęzie będą zwisać w większości w jednym kierunku. Wysokość maksymalna to około 7 m, a szerokość korony to 3 m. Popularna odmiana to „Black Swan”.
