Sosna wejmutka to popularny wybór do ogrodu. Sosna posiada piękne, pachnące igły i nie jest wymagająca pod względem ziemi. Jak hodować sosnę wejmutkę i o czym pamiętać podczas uprawy? Przedstawiamy najważniejsze informacje.
Sosna wejmutka cechuje się pięknym zapachem oraz imponującym rozmiarem igieł. Chętnie wybierana jest przez osoby, które planują zapewnić sobie większą prywatność w ogrodzie. Atutem odmiany są małe wymagania glebowe oraz duża odporność na czynniki atmosferyczne. Kiedy najlepiej posadzić drzewo i jak odpowiednio je pielęgnować?
Sosna wejmutka – pochodzenie
Ojczyzną Pinus strobus jest Ameryka Północna i obszar Kanady, gdzie porasta zbocza gór do wysokości 1600 m n.p.m. Nazwa gatunkowa drzewa postała na cześć lorda Weymoutha, który był siedemnastowiecznym angielskim podróżnikiem, badającym obszary Ameryki Północnej. Sosna wejmutka trafiła do Europy w drugiej połowie XVI wieku. Jest drzewem umiarkowanego klimatu kontynentalnego, dzięki czemu dobrze znosi chłody i wilgoć. To gatunek szybko rosnący, który dobrze adaptuje się również w stanowiskach częściowo zacienionych. Sosny dożywają około 200 lat, choć w przeszłości znane są również przypadki okazów w wieku 450 lat.
Jak wygląda sosna wejmutka?
Sosna wejmutka posiada cienkie i bardzo miękkie igły. Drzewo wyróżnia się głębokim zielonym kolorem oraz nieregularnym pokrojem. Ozdobą sosny wejmutki są długie, wąskie szyszki, które długo pozostają na gałęziach, nawet po wysypaniu nasion. Dorosłe drzewo osiąga od 30 do 67 m wysokości oraz nawet 180 cm średnicy pnia. W Polsce sosny wejmujtki najczęściej można spotkać w ogrodach i parkach. Drzewo rzadziej występuje naturalnie w lasach.
Sosna wejmutka – odmiany
Sosna wejmutka posiada liczne odmiany. Każda z nich wyróżnia się specyficznym wyglądem, dzięki czemu można łatwo je rozpoznać. Są to:
- Louie – kolorowa sosna, której igły przybierają lekko żółtą barwę latem i cytrynowy kolor zimą;
- Macopin – odmiana wolno rosnąca. Drzewo wyróżnia się luźną i nieregularną koroną;
- Horsford – sosna karłowa o kulistym kształcie. Jej cechą charakterystyczną są niebieskozielone igły i gęste pędy;
- Bergman’s Mini – dekoracyjna, kulista osmiana o regularnej koronie i sinozielonych igłach;
- Golden Candles – sosna o lekko zażółconych igłach oraz intensywnie żółtych pędach, które przypominają świece.
Sosna wejmutka – sadzenie i uprawa
Sosnę amerykańską najlepiej sadzić wiosną lub jesienią. Sadzonki wejmutek są tolerancyjne pod względem ziemi i dobrze znoszą różne rodzaje gleby o odczynie PH 4,5–6,8. Po posadzeniu drzewa należy je obficie podlać. W dalszych etapach życia drzewa nie ma już takiej konieczności. Sosnę wejmutkę najlepiej posadzić na stanowisku słonecznym. Drzewo nie potrzebuje zabezpieczenia przed mrozem lub wiatrem.
Przycinanie sosny najlepiej wykonać w marcu lub kwietniu, kiedy panuje umiarkowana temperatura. Wejmutka dobrze znosi cięcie. Rany nie muszą być zabezpieczone, drzewo samo zalewa je swoją żywicą, niszcząc drobnoustroje. Wiosną warto częściowo usuwać młode przyrosty, dzięki czemu drzewo staje niższe, ale bardziej gęste.
Sosna wejmutka – idealny wybór do ogrodu
Sosna wejmutka to dobry wybór do ogrodu. Drzewo nie wymaga skomplikowanej uprawy, a sadzonki nie są wymagające pod wzgledem warunków glebowych. Sosna wejmutka lubi słoneczne stanowiska i jest odporna na mróz. Możesz posadzić pojedyncze egzemplarze lub grupę kilku drzew. Wejmutka świetnie prezentuje się także w dużych skalniakach lub ogrodach leśnych.
