Oman wielki jest wielki nie tylko z nazwy. W istocie to jedna z największych bylin. Niektóre egzemplarze mogą osiągać wysokość nawet 2,5 metra. W naszych rodzimych ogrodach nie pojawia się szczególnie często, jednak warto się nim zainteresować, ponieważ nie posiada szczególnych wymagań, a jego osobliwy pokrój przyciąga wzrok gości i nadaje ogrodowi specjalnego charakteru.
Oman wielki – charakterystyka i występowanie
Oman wielki nie jest w Polsce gatunkiem rodzimym. Pochodzi z Azji, ale w naszej części Europy dosyć dobrze się zadomowił. Nie ma statusu rośliny zagrażającej krajowej florze. Jest uprawiany, ale okresowo dziczeje i można natknąć się na niego na przykład w korytach potoków i oświetlonych zaroślach.
Oman z pewnością wyróżnia się rozmiarem. Z silnego i rozgałęzionego korzenia wyrasta długa, gruba i mięsista łodyga. Ma wełnistą fakturę i rozgałęzia się u góry. Liście łodygowe są karbowane i lancetowate a odziomkowe jajowate i duże.
Roślina kwitnie w okresie od czerwca do września. Języczkowate kwiaty mają formę koszyczków. Złotożółty kolor upodabnia je do kwiatów mniszka lekarskiego. Są jednak od nich zdecydowanie większe.
Oman wielki – uprawa w ogrodzie i wymagania
Jeżeli chcesz, żeby oman wielki zagościł w twoim ogrodzie nie musisz wyróżniać się bardzo dużym doświadczeniem w dziedzinie ogrodnictwa. Roślina tego gatunku nie ma zbyt wygórowanych wymagać i z pewnością poradzi sobie z nią nawet początkujący ogrodnik.
Oman wielki może być wysiewany zarówno z nasion, jak i z gotowych sadzonek. Możesz siać bezpośrednio do gruntu albo do rozsadnika. To roślina wieloletnia. Jeżeli hodujesz ją w celach leczniczych na plony będziesz musiał poczekać około trzech-czterech lat.
Kluczem jest znalezienie dla omanu odpowiedniego stanowiska. Zasadniczo poradzi sobie w półcieniu, jednak najlepszy rozwiązaniem będzie dla niego miejsce ciepłe i słoneczne. Ponadto oman lubi wilgotne gleby. W naturze można spotkać go w korytach potoków. W ogrodzie natomiast będzie sobie najlepiej radził w żyznym i próchniczym podłożu.
To mrozoodporna roślina, która nie wymaga specjalnego zabezpieczania na zimę. Najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym będzie odchwaszczanie terenu oraz podlewania w razie przedłużającej się suszy. Trzeba także zwracać uwagę na potencjalną obecność szkodników, które mogą atakować tę roślinę.
Oman wielki – działanie i zastosowanie
Oman wielki to roślina lecznicza, która od wieków wykorzystywana była w medycynie ludowej. Najważniejszym surowcem zielarskim jest korzeń omanu pozyskiwany z dojrzałych roślin jesienią. Trzeba go wykopać, oczyścić, rozdrobić a następnie dokładnie wysuszyć.
Ta bylina jest ceniona przede wszystkim za swoje działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Olejki i wywary z niej działają również:
- żółciopędnie;
- moczopędnie;
- wykrztuśnie;
- napotnie;
- żółciotwórczo.
W dawnych czasach suszone kłącze omanu kandyzowano w miodzie lub winie. Napary stosowano na ból brzucha, niestrawność, kolki nerkowe, problemy z układem moczowym, czy różnego rodzaju problemy z górnymi i dolnymi drogami oddechowymi. Do dzisiaj ta ogromna bylina hodowana jest przede wszystkim w celach pozyskiwania surowców zielarskich.
Oczywiście może być również hodowany jako roślina ozdobna. Jego żółte kwiatostany i długie wzniesione łodygi dobrze sprawdzają się jako tło dla innych bylin. Mogą także występować w towarzystwie ozdobnych krzewów oraz niewysokich drzew.
Podsumowanie
Oman wielki to jedna z najwyższych bylin, która przewyższać wzrostem dorosłego mężczyznę. W ogrodach pojawia się stosunkowo rzadko, zazwyczaj jest hodowana w celach zielarskich. Od wieków właściwości omanu były cenione przez ludy Azji i Europy. Jeżeli chcesz hodować go w swoim ogrodzie, nie musisz szczególnie się do tego przygotowywać.
