Jodła balsamiczna (Abies balsamea) to drzewo iglaste z rodziny sosnowatych. Największą popularnością cieszy się w Ameryce Północnej, jednak chętnie sadzona jest także w polskich ogrodach. Sprawdź, jakie są jej wymagania.
Jodła balsamiczna to drzewo, które obecnie sprzedawane jest w różnych odmianach – zarówno większych, jak i karłowatych. To wszechstronne drzewo, które świetnie sprawdza się zarówno w roli solitera, jak i w ozdobnych kompozycjach. Jodła ta jest dosyć odporna i atrakcyjna wizualnie, dlatego coraz więcej osób decyduje się na jej zasadzenie.
Jodła balsamiczna – charakterystyka
Jodła balsamiczna to drzewo o średniej wysokości. W naszym klimacie największe egzemplarze dorastają do 20 metrów wysokości. Wierzchołek jest wąski i stożkowaty a igły nieco zagięte. Po ich przetarciu można poczuć specyficzny balsamiczny zapach, od którego pochodzi nazwa gatunku. Podobnie pachnie jej żywica.
Szyszki mają nieco wydłużony kształt i bordowy kolor. Jesienią rozsiewają nasiona. Wielkość i pokrój tej rośliny różni się znacznie w zależności od konkretnej odmiany.
Odmiany jodły balsamicznej
- „Nana” – okrągła odmiana karłowata, która osiąga wysokość do 60 cm. Może być hodowana jako krzew ozdobny lub nawet na rabatach z bylinami;
- „Globosa” – dorasta do 3 m, ma niemal kulisty pokrój;
- „Hudsonia” – to gęsty krzew dorastający do około 70 cm;
- „Piccolo” – ma półkulisty kształt i krótkie igły z cienkimi białymi paskami. Dorasta do około 1 m wysokości.
Uprawa Abies balsamea w ogrodzie
Uprawa i pielęgnacja jodły balsamicznej w przydomowym ogrodzie nie są szczególnie trudne, trzeba jednak pamiętać, że jest to roślina dosyć wrażliwa. Te iglaki (nawet w odmianach karłowych) bardzo dobrze znoszą polskie zimy. Większy problem mają natomiast z brakiem śniegu i przymrozkami na wiosnę, które są zagrożeniem dla młodych i świeżo wyrastających pędów.
Nie jest także drzewo odpowiednie do miejskich parków. Jego wrażliwość na zanieczyszczenie powietrza jest dosyć duża, dlatego w miastach może rosnąć bardzo słabo, a nawet obumierać. Kiedy wybierasz stanowisko dla jodły balsamicznej, zdecyduj się raczej na to półcieniste.
Najlepiej sprawdzi się żyzna i gliniasta gleba o lekko kwaśnym lub kwaśnym odczynie. Drzewo tego gatunku zdecydowanie źle znosi suszę, dlatego najważniejszym elementem pielęgnacyjnym jest w jej przypadku podlewanie. Co istotne trzeba to robić nie tylko latem, kiedy panuje susza, ale również zimą w okresie bezśnieżnym, aby podłoże było odpowiednio wilgotne. Pamiętaj jednak, żeby robić to tylko wtedy, gdy temperatura jest na plusie.
Raz na jakiś czas jodłę należy zasilić nawozem organicznym. W przypadku odmian karłowatych najlepiej zdecydować się na taki, który jest bogatszy w potas i fosfor. Drzewo nie wymaga cięcia. Usuwa się jedynie martwe pędy.
Jodła balsamiczna – zastosowanie w ogrodzie
W zależności od konkretnej odmiany jadła balsamiczna sadzona jest jako imponujący soliter lub krzew ozdobny. Świetnie wygląda w centralnej części ogrodu, jednak powinna być osłonięta od wiatru. Będzie dobrym tłem dla nieco mniejszych roślin.
Najmniejsze odmiany jodeł balsamicznych często sadzi się na rabatach. Igły jodły są ciemnozielone i stanowią ozdobę przez cały rok. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie żywica pozyskiwana z drzew tego gatunku ma działanie lecznicze. Pozyskuje się z niej suplementy wspierające odporność i pomagające skrócić przeziębienie.
Jodła balsamiczna (Abies balsamea) nie jest w Polsce tak popularna jak w Ameryce Północnej, mimo to warto rozważyć zasadzenie jej w przydomowym ogrodzie. Chociaż ma swoje wymagania, to jest bardzo efektownym wizualnie drzewem, które dostępne jest w bardzo różnych odmianach, także karłowatych.
