Tabela – właściwości
Spis treści
pokaż
| Zagadnienie | Opis |
| Jadalny czy nie? | Niejadalny. |
| Sezon | Od lipca do września. |
| Występowanie | Pospolity w całej Polsce, w lasach liściastych i iglastych. |
| Wygląd | Kapelusz żółtobrązowy, 7-15 cm. Trzon biały z rdzawymi plamami. |
| Rozmiar | Kapelusz 7-15 cm, trzon 7-12 cm. |
| Właściwości | Kapelusz śluzowaty. Miąższ biały, później cytrynowy. Silny, nieprzyjemny zapach. |
| Zastosowanie w kuchni | Nie ma zastosowania w kuchni z powodu nieprzyjemnego zapachu i ostrego smaku. |
Miejsce występowania
Gołąbek śmierdzący rośnie w lasach liściastych i iglastych w całej Polsce. Obserwowany był m.in. pod klonami, brzozami, grabami, bukami, świerkami czy dębami. Preferuje wilgotne lasy.
Cechy mikroskopowe
Gołąbek śmierdzący ma biały wysyp zarodników. Zarodniki są szerokoelipsoidalne, pokryte brodawkami. Mają rozmiar 6,5-9,7 x 5,5-7,7 μm. Cystydy są tępe, rozdęte lub zwężone.
Ciekawostki
- Kapelusz u młodych okazów może łzawić.
- Zapach przypomina zgniłe warzywa.
- Dawniej nazywany był serojeszką śmierdzącą.
- Niektórzy uważają go za jadalnego po obróbce.
Podsumowanie
Gołąbek śmierdzący to pospolity w Polsce gatunek grzyba o charakterystycznym wyglądzie i bardzo nieprzyjemnym zapachu. Rośnie w lasach w całym kraju. Jest grzybem niejadalnym ze względu na swój ostry smak i zapach. Łatwo go rozpoznać w terenie po śluzowatym kapeluszu.
Archiwum: sierpień 2023
