Wierzba szara (Salix cinerea) lub łoza to gatunek rośliny z rodziny wierzbowatych. Rodzimym miejscem jej występowania jest Azja oraz Europa. W Polsce szczególnie rozprzestrzeniona na nizinach. Jej niektóre odmiany bardzo dobrze sprawdzą się w formie dekoracyjnej rośliny ogrodowej.
Wierzba szara – charakterystyka
Wierzba szara jest krzewem ozdobnym, który dorasta do około 5 metrów wysokości. Ma szarozieloną korę oraz pędy. Drewno cechują wystające do 1,5 centymetra listewki. Pędy są filcowato owłosione, ich średnica to około 2,5 centymetra. Liście także są owłosione i mają długość około 1 centymetra. Powyższe cechy sprawiają, że krzew nazywany jest także wierzbą omszoną. Wierzba szara ma kwiaty męskie i żeńskie, są one dwubarwne i jajowate, zebrane w kotki. W okresie owocowania wydłużają się. Kwitnienie przypada na okres od marca do końca kwietnia. Wierzba jest owadopylna oraz miododajna.
W ogrodach występują raczej mniejsze odmiany, czyli krzewy ozdobne. Wierzba szara jest bardzo chętnie sadzona przez ogrodników w Polsce. Jej wymagania co do wilgotności sprawiają, że najczęściej widywana jest w okolicach zbiorników wodnych.
Wymagania glebowe i stanowiskowe
Wierzba szara nie ma wysokich wymagań glebowych. Zaleca się jedynie sadzenie jej na ziemi wilgotnej, doskonałe będą dla niej torfowiska. Preferuje miejsca nasłonecznione. Pod jej korzenie warto wysypać trochę kompostu i mocno podlać wodą. W ogrodach widuje się najczęściej mniejsze odmiany tego krzewu, czyli tricolor oraz wierzbę smoczą. Wierzby sadzone są najczęściej pojedynczo. Dobrze znoszą też przycinanie, które warto wykonywać, by zachować odpowiedni kształt gałęzi.
Najciekawsze odmiany wierzby szarej
Wierzba łoza ma wiele podgatunków, które z powodzeniem można uprawiać w ogrodzie. Poniżej prezentujemy te, które prezentują się najciekawiej.
Wierzba tricolor
Charakteryzuje się przepięknymi, barwnymi liśćmi. Jest to drzewko w formie krzewu, którego białe, zielone oraz różowe listki tworzą barwną mozaikę. Roślina dorasta do około 5 metrów średnicy, ma kształt kulisty, chociaż zdarzają się wierzby szczepione na pniu. W tym przypadku należy w pierwszych latach po posadzeniu mocno przycinać roślinę, ponieważ zbyt rozrośnięta korona może wyłamać się z podkładki. Powinno się ją sadzić na glebach żyznych, bardzo wilgotnych. Najlepszym miejscem będą brzegi zbiorników wodnych. Wierzba ta nie wymaga w ciągu roku praktycznie żadnej opieki. Można oczywiście delikatnie ją przycinać, żeby uzyskać pożądany kształt. W odpowiednich warunkach z krzewu można uformować żywopłot.
Wierzba smocza
Jest to odmiana bardzo oryginalna. Jej starsze pędy podczas rozwoju stają się płaskie i zawijają się – efekt ten przypomina głowę smoka i stąd właśnie pochodzi nazwa wierzby. Pędy barwią się na czerwony kolor, a w marcu obsypane są licznymi baziami. Krzew dorasta do około 3 metrów wysokości. Liście mają kształt lancetowaty, są długie, a u spodu delikatnie omszone. Podobnie jak w przypadku innych wierzb, także i ta lubi słoneczne stanowiska i wilgotną glebę. Dobrze rośnie na ziemi bogatej w próchnicę. Dodatkowo wierzba smocza jest całkowicie mrozoodporna i dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza, co sprawia, że sprawdzi się w parkach miejskich. Jej pędy wykorzystywane są we florystyce do dekorowania bukietów. Wierzba smocza często sadzona jest w ogrodach w stylu japońskim. Wierzba szara to dobry wybór dla początkującego ogrodnika. Nie wymaga ciężki prac pielęgnacyjnych w ciągu roku. Dobrym pomysłem będzie założenie obok niej oczka wodnego, co sprawi, że ogród zyska wyjątkowy klimat.
