Tabela – właściwości
| Zagadnienie | Opis |
| Jadalny czy nie? | Jadalny. |
| Sezon | Od czerwca do października. |
| Występowanie | Pospolity w Polsce, występuje pod brzozami. |
| Wygląd | Ma pomarańczowożółty, kosmkowaty i szorstki kapelusz o średnicy 5–15 cm. Białawoszare rurki, biały trzon pokryty czarnymi łuskami. |
| Rozmiar | Kapelusz 5–15 cm średnicy, trzon 6–15 cm x 1–3 cm |
| Właściwości | Miąższ po przekrojeniu różowofioletowy, szarawy lub zielono-niebieskawy. Zarodniki gładkie, eliptyczno-wrzecionowate. |
| Zastosowanie w kuchni | Bardzo smaczny, nadaje się do marynowania. |
Sposoby zbioru i przygotowania
Koźlarz pomarańczowożółty zbiera się wyłącznie pod brzozami w lasach liściastych i mieszanych. Dorasta do sporych rozmiarów, więc warto go zebrać w większej ilości. Świetnie nadaje się do marynowania w occie z przyprawami. Można go również ugotować lub udusić, choć twardy trzon wymaga dłuższej obróbki termicznej.
Zamianowanie i systematyka
Koźlarz pomarańczowożółty po raz pierwszy zdiagnozowali Fries i Hök w 1835 r., nadając mu nazwę Boletus versipellis. Obecną nazwę ustalił w 1944 r. Snell. Należy do rodzaju Leccinum i rodziny borowikowatych. Posiada około 50 synonimów naukowych.
Ciekawostki
- Zmienia kolor miąższu na różowo-szaro-fioletowy po przekrojeniu.
- Często mylony z podobnym koźlarzem czerwonym, który również jest jadalny.
- Występuje w Ameryce Północnej, Europie i Azji.
Podsumowanie
Koźlarz pomarańczowożółty to smaczny grzyb jadalny, który można znaleźć pod brzozami od czerwca do października. Ma charakterystyczny pomarańczowożółty kapelusz i czarne łuski na trzonie. Doskonale nadaje się do marynowania. Jest gatunkiem szeroko rozprzestrzenionym, również w Polsce.
