Tabela – właściwości pieczarki białawej
| Zagadnienie | Opis |
| Jadalność | Jadalna. |
| Sezon | Od maja do października. |
| Występowanie | Pospolita w całej Polsce. |
| Wygląd | Kapelusz biały do kremowego, nieprzefarbowujący się. Blaszki białe, później ciemnobrązowe. Trzon biały, z pierścieniem. |
| Rozmiar | Kapelusz 5–15 cm, trzon do 3 cm grubości. |
| Właściwości | Miąższ biały, zapach anyżkowy. Po uszkodzeniu żółknie. |
| Zastosowanie w kuchni | Uniwersalne. Gotowana, duszona, smażona, marynowana. |
Występowanie i siedlisko
Pieczarka biaława jest szeroko rozprzestrzeniona w Ameryce Północnej i Południowej, Europie, Azji i Australii. W Polsce występuje pospolicie na terenie całego kraju. Rośnie na ziemi, w lasach iglastych, liściastych i mieszanych, w ogrodach, na łąkach i pastwiskach. Owocniki pojawiają się od maja do października, pojedynczo lub w niewielkich grupach. Preferuje miejsca bogate w substancje organiczne.
Znaczenie i zastosowanie
Pieczarka biaława to smaczny i wartościowy grzyb jadalny, który można przyrządzać na wiele sposobów. Nadaje się do gotowania, duszenia, smażenia i marynowania. Podczas obróbki termicznej traci swój charakterystyczny anyżkowy zapach. Ze względu na ryzyko pomylenia ze śmiertelnie trującymi gatunkami muchomorów, zbiór tego grzyba powinien być dokonywany wyłącznie przez osoby z dużym doświadczeniem.
Ciekawostki
- W Polsce ma wiele potocznych nazw, m.in. bedłka polowa, pieczarka owcza, pieczarka polna.
- Po raz pierwszy nazwę „pieczarka biaława” nadał jej w 1987 r. polski mykolog Władysław Wojewoda.
