Tabela – właściwości
| zagadnienie | opis |
| Jadalny czy nie? | Niejadalny, silnie trujący grzyb. Zawiera toksyczne związki – amatoksyny. |
| Sezon | Owocniki pojawiają się od lipca do października. |
| Występowanie | Występuje w lasach iglastych w Ameryce Północnej, Europie i Japonii. W Polsce jest pospolity. |
| Wygląd | Ma szarobrązowy lub szarofioletowy kapelusz o średnicy 4-9 cm. Trzon wysoki na 8-13 cm, zwężający się ku górze. |
| Rozmiar | Kapelusz ma średnicę 4-9 cm. Trzon jest wysoki na 8-13 cm. |
| Właściwości | Zawiera toksyczne związki – amatoksyny. Ma nieprzyjemny zapach gnijących ziemniaków. |
| Zastosowanie w kuchni | Nie nadaje się do spożycia. Jest silnie trujący. |
Budowa i cechy muchomora porfirowego
Muchomor porfirowy należy do rodziny muchomorowatych. Jego kapelusz ma średnicę 4-9 cm i kolor szarobrązowy lub szarofioletowy. Jest on zazwyczaj gładki i lśniący. Trzon tego grzyba jest wysoki na 8-13 cm i zwęża się ku górze. Posiada on pierścień, który u starszych okazów zanika. Podstawa trzonu jest bulwiasta z dużą, odstającą pochwą. Miąższ muchomora porfirowego jest biały i kruchy, ma nieprzyjemny zapach. Grzyb ten rośnie w lasach iglastych, szczególnie pod świerkami i sosnami.
Właściwości i zastosowanie
Muchomor porfirowy jest grzybem trującym i nie nadaje się do spożycia. Zawiera toksyczne związki – amatoksyny, które mogą być przyczyną zatruć psychotropowo-neurotoksycznych. Nie ma zastosowania w kuchni i kategorycznie odradza się jego zbieranie. Czasami bywa mylony z jadalnym muchomorem twardawym, więc przy zbieraniu grzybów należy zachować szczególną ostrożność. Jest grzybem mikoryzowym, który współżyje w symbiozie z drzewami iglastymi.
Ciekawostki
- Ze względu na charakterystyczny wygląd jest łatwy do zidentyfikowania w terenie.
- Dawniej uważano go za grzyb smaczny i jadalny. Dopiero później odkryto jego silne właściwości trujące.
- W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski podano liczne jego stanowiska.
Podsumowanie
Muchomor porfirowy to pospolity w Polsce gatunek grzybów z rodziny muchomorowatych. Rośnie w lasach iglastych, a jego owocniki pojawiają się od lipca do października. Cechuje się charakterystycznym wyglądem – ma szarobrązowy kapelusz i wysoki trzon ze zwisającym pierścieniem. Jest grzybem silnie trującym, zawierającym toksyny. Nie należy go zbierać, gdyż nie ma zastosowania w kuchni, a jedynie prowadzi do zatruć. Mimo że dawniej uznawano go za smaczny, dziś wiadomo, że jest niejadalny i niebezpieczny dla zdrowia.
Fot. Główne: Tomasz Sobczak via Wikipedia, CC BY-SA 4.0
