Tabela – właściwości

ZagadnienieOpis
Jadalny czy nie?Grzyb niejadalny.
SezonOd lata do jesieni.
WystępowanieW Polsce rzadki gatunek górski, rośnie pojedynczo lub w grupach w lasach iglastych.
WyglądKapelusz pilśniowaty, początkowo jasny, potem ciemniejący do brązowoczarnego. Kolce białe do purpurowobrązowych. Trzon rdzawobrązowy.
RozmiarKapelusz do 10 cm średnicy, trzon do 7 cm długości.
WłaściwościMiąższ korkowaty, palący, ostry w smaku. Zapach kwaskowaty.
Zastosowanie w kuchniNie ma zastosowania w kuchni z uwagi na toksyczność.

Cechy morfologiczne kolczakówki piekącej

Kolczakówka piekąca charakteryzuje się pilśniowatym, początkowo jasnym kapeluszem, który z czasem ciemnieje do brązowoczarnego. Na powierzchni występują liczne, odstające łuski. Trzon cylindryczny, rdzawobrązowy, pokryty drobnymi kolcami. Miąższ korkowaty, palący, ostry w smaku.

Jest to gatunek grzyba kapeluszowego z rodziny kolcownicowatych. W Polsce należy do rzadko spotykanych grzybów górskich. Rośnie w lasach iglastych, w symbiozie z drzewami takimi jak sosna i świerk.

Właściwości, zastosowanie i ochrona

Kolczakówka piekąca to grzyb trujący i niejadalny. Zawiera toksyczne związki o ostrym, palącym smaku. Nie ma zastosowania w kuchni.

Dawniej dość pospolity w górskich lasach, obecnie gatunek uznany za wymierający. Od 2004 roku objęty w Polsce ochroną ścisłą. Umieszczony na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w kategorii E (gatunek wymierający).

Ciekawostki o kolczakówce piekącej

  • Dawniej nazywana „diabłem” ze względu na swój ostry, piekący smak.
  • Wraz z wiekiem zmienia barwę – od jasnej do ciemnobrązowej.
  • W miejscach ucisku powoli czernieje.
  • Występuje także w Ameryce Północnej i Azji.
  • W latach 1995-2004 była objęta w Polsce częściową ochroną.

Podsumowanie

Kolczakówka piekąca to interesujący, choć trujący gatunek grzybów z rodziny kolcownicowatych. W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową ze względu na zanikanie jej stanowisk. Charakteryzuje się nieprzyjemnym, ostrym smakiem i nietypową zmiennością barwy kapelusza. Mimo toksyczności, warto chronić ten grzyb jako ciekawy i zanikający element naszej mykobioty.

Zobacz także:
Archiwum: sierpień 2023