Tabela – właściwości
| Zagadnienie | Opis |
| Jadalny? | Tak, choć o średnich walorach smakowych |
| Sezon | Od czerwca do listopada |
| Występowanie | Ameryka Północna, Europa, w tym często w Polsce |
| Wygląd | Kapelusz 3-10 cm, zielonkawy. Trzon biały, często z plamami |
| Rozmiar | Kapelusz 3-10 cm, trzon 4-8 cm |
| Właściwości | Miąższ biały, twardy, kruchy. Gorzki smak |
| Zastosowanie | Spożywany po ugotowaniu traci gorzki smak. Nie jest popularny w kuchni |
Występowanie i morfologia
Gołąbek białozielonawy rośnie na ziemi w lasach liściastych i iglastych, a także w parkach. Preferuje ściółkę leśną, szczególnie pod brzozami i robiniami. Owocniki pojawiają się od czerwca do listopada. Kapelusz tego grzyba ma średnicę 3-10 cm, początkowo jest kulisty, później rozpostarty i wklęsły. Jego powierzchnia jest gładka, sucha i matowa. Trzon o wysokości 4-8 cm i grubości 1-2 cm jest biały, często z rdzawymi plamami. Miąższ młodych okazów jest biały, twardy i kruchy.
Zagrożenia i podobne gatunki
Choć gołąbek białozielonawy jest grzybem jadalnym, to ze względu na gorsze właściwości smakowe oraz możliwość pomylenia z trującymi muchomorami rzadko jest zbierany. Spożyty w większej ilości może wywołać lekką niedyspozycję żołądkową. Łatwo pomylić go ze śmiertelnie trującym muchomorem zielonawym i cytrynowym. Podobny jest też gołąbek oliwkowozielony.
Ciekawostki
- Został opisany po raz pierwszy w 1863 roku przez Eliasa Friesa.
- Dawniej był znany pod polską nazwą gołąbek grynszpanowy.
- Preferuje rosnąć pod brzozami i robiniami.
Podsumowanie
Gołąbek białozielonawy to pospolity w Polsce gatunek grzyba z rodziny gołąbkowatych. Jest jadalny, choć ze względu na gorzki smak i możliwość pomyłki z trującymi muchomorami rzadko zbierany przez grzybiarzy. Występuje w lasach liściastych i iglastych od czerwca do listopada. Ma charakterystyczny zielonkawy kapelusz i biały trzon.
Foto główne: Jerzy Opioła via Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0
