Tabela – właściwości
| Zagadnienie | Opis |
| Jadalny czy nie? | Jadalny. |
| Sezon | Od kwietnia do listopada. |
| Występowanie | Pospolity w Polsce, występuje na całej półkuli północnej. Rośnie w lasach liściastych i mieszanych, parkach i ogrodach. |
| Wygląd | Kapelusz o średnicy 2–7 cm, za młodu półkulisty, później płaski, gładki. Blaszki żółte do rdzawo-brązowych. Trzon cylindryczny, powyginany, z pierścieniem. |
| Rozmiar | Kapelusz 2–7 cm średnicy, trzon długości 5–7 cm. |
| Właściwości | Miąższ białawy, miękki, w trzonie twardy. Zapach przyjemny, smak łagodny. |
| Zastosowanie w kuchni | Nadaje się do zup i sosów. Spożywać tylko kapelusze, trzony są zbyt twarde. |
Ciekawostki o łuskwiaku zmiennym
- Zmienia kolory w zależności od wilgotności – przy suszy jaśnieje od środka kapelusza na zewnątrz.
- Dawniej nosił nazwę naukową Pholiota mutabilis.
- Łatwy do pomylenia z trującą hełmówką jadowitą.
- Zmienia kolor zup i sosów na brązowy.
- Ma przyjemny zapach przypominający świeże, cięte drewno.
Właściwości odżywcze i zdrowotne
Łuskwiak zmienny zawiera białko, węglowodany, witaminy i składniki mineralne. Jest źródłem błonnika, potasu, fosforu i magnezu. Zawiera także przeciwutleniacze, które neutralizują wolne rodniki i opóźniają procesy starzenia. Badania wskazują na obecność związków o właściwościach przeciwbakteryjnych, przeciwgrzybicznych i przeciwwirusowych. Regularne spożywanie łuskwiaka może wspomagać odporność i zdrowie układu pokarmowego. Ze względu na niską kaloryczność jest polecany w dietach odchudzających.
Przetwory i potrawy z łuskwiaka zmiennego
Łuskwiak zmienny niestety nie nadaje się do marynowania w occie. Można go jednak suszyć lub mrozić. Doskonale komponuje się z mięsem, warzywami, makaronami. Używa się go do zup, sosów, jajecznic, naleśników, knedli, pasztecików. Nadaje aromatu i brązowej barwy. Ze względu na konsystencję zaleca się używać wyłącznie kapeluszy. Trzony można wykorzystać do bulionu.
Podsumowanie
Łuskwiak zmienny to pospolity w Polsce grzyb z rodziny pierścieniakowatych. Rośnie wiosną i latem na pniakach i martwych gałęziach drzew liściastych. Cechuje go zmienność ubarwienia w zależności od wilgotności. Jest grzybem jadalnym o przyjemnym zapachu. Nadaje potrawom brązowego koloru. Ze względu na podobieństwo do trującej hełmówki wymaga ostrożności przy zbiorze.
