Tabela – właściwości

zagadnienieopis
Jadalny czy nie?Lejkowiec dęty jest grzybem jadalnym, jednak ze względu na mało apetyczny wygląd i czernienie podczas gotowania rzadko jest spożywany.
SezonOwocniki wytwarza od sierpnia do listopada.
WystępowanieWystępuje w lasach liściastych i mieszanych w Polsce, głównie na obszarach podgórskich. Rośnie pod bukami i dębami.
WyglądMa kształt lejkowaty z podwiniętym brzegiem, średnicę 3-8 cm. Wewnętrzna część czarna, zewnętrzna szarobrązowa.
RozmiarŚrednica kapelusza 3-8 cm, trzon 5-12 cm wysokości.
WłaściwościMiąższ cienki, elastyczny, po ususzeniu łamliwy. Ma nieznaczny smak i przyjemny zapach.
Zastosowanie w kuchniZe względu na małą atrakcyjność kulinarną i coraz rzadsze występowanie nie powinien być zbierany. Można go suszyć, mielić i używać jako przyprawę.

Lejkowiec dęty jest gatunkiem grzyba mikoryzowego. Rośnie niemal wyłącznie w lasach półkuli północnej – w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie i Azji. W Polsce występuje dość pospolicie na obszarach podgórskich, zwłaszcza w południowej i środkowej części kraju. Rośnie kępkami, najczęściej w lasach liściastych i mieszanych, pod bukami i dębami.

Trudno pomylić go z innym gatunkiem grzyba ze względu na bardzo charakterystyczny, lejkowaty kształt i czarniejący miąższ. Najbardziej podobny wyglądem jest lejkowniczek pełnotrzonowy, ale różni się budową owocnika.

Ciekawostki

  • Dawniej nazywany był m.in. „wronimi uszami”.
  • Ze względu na kształt w niektórych krajach nazywany jest „grzybem rogów obfitości”.
  • Wysuszone i zmielone owocniki lejkowca dętego można wykorzystywać jako naturalny, bezpieczny barwnik spożywczy.

Podsumowanie

Lejkowiec dęty to interesujący i łatwy do rozpoznania gatunek grzyba o charakterystycznym wyglądzie. Choć jest jadalny, ze względu na niewielkie walory smakowe oraz coraz rzadsze występowanie nie jest zalecany do zbioru. Warto go natomiast chronić jako ciekawy i ważny element grzybowej różnorodności naszych lasów.

Zobacz także:
Archiwum: sierpień 2023