Tabela – właściwości
| Zagadnienie | Opis |
| Jadalny czy nie? | Jadalny |
| Sezon | Od lipca do września |
| Występowanie | W Polsce bardzo rzadki, rośnie w lasach liściastych w symbiozie z brzozą |
| Wygląd | Ciemnobrązowy lub czarny kapelusz, biały trzon z ciemnymi łuskami |
| Rozmiar | Kapelusz 3-15 cm, trzon 2-4 cm x 7-15 cm |
| Właściwości | Miąższ biały, przyjemny zapach i smak |
| Zastosowanie w kuchni | Nadaje się do zup, sosów, duszenia, marynat |
Jadalność koźlarza czarnego
Koźlarz czarny jest grzybem jadalnym, choć ze względu na rzadkość występowania raczej nie jest zbierany w celach kulinarnych. Jego miąższ ma przyjemny zapach i łagodny smak. Nadaje się do zup, sosów, duszenia oraz marynowania.
Wygląd i cechy charakterystyczne
Koźlarz czarny ma ciemnobrązowy lub niemal czarny kapelusz o średnicy 3-15 cm. Trzon jest biały, pokryty ciemnymi, odstającymi łuskami. Miąższ biały, w starszych okazach twardawy.
Występowanie w Polsce
Koźlarz czarny jest w Polsce gatunkiem bardzo rzadkim. Występuje w lasach liściastych i mieszanych w symbiozie z brzozą. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ze statusem gatunku zagrożonego. Objęty jest ochroną.
Ciekawostki
- Koźlarz czarny został po raz pierwszy opisany w 1951 roku przez czeskiego mykologa Františka Smotlachę.
- Dawniej koźlarz czarny był klasyfikowany jako odmiana koźlarza babki. Obecnie uznawany jest za odrębny gatunek.
- Ze względu na podobny wygląd łatwo pomylić koźlarza czarnego z koźlarzem babką, który ma jaśniejszą barwę.
- W Europie koźlarz czarny występuje głównie w Czechach i na Słowacji. W innych krajach jest bardzo rzadki.
Podsumowanie
Koźlarz czarny to interesujący, choć bardzo rzadki w Polsce gatunek grzyba. Jego ciemne kapelusze kontrastują z jasnym trzonem pokrytym ciemnymi łuskami. Objęty ochroną koźlarz czarny zasługuje na uwagę grzybiarzy, choć ze względu na niewielką liczebność nie powinien być zbierany.
