Tabela – właściwości

zagadnienieopis
Jadalny czy nie?Jadalny, choć niedostatecznie podgrzany może powodować zaburzenia trawienne
SezonMaj – wrzesień
WystępowanieAmeryka Północna, Europa, Azja, Nowa Zelandia. W Polsce pospolity gatunek synantropijny
WyglądDuży grzyb o kapeluszu 6-20 cm średnicy, trzonie 7-15 cm wysokości. Kapelusz gładki, ochrowobrązowy. Blaszki gęste, szaroliliowe do fioletowoczarnych
RozmiarKapelusz 6-20 cm średnicy, trzon 7-15 cm wysokości
WłaściwościSaprotrof rosnący na przegniłej słomie i odpadach ogrodowych
Zastosowanie w kuchniMożna go jeść, smak przypomina surowe ziemniaki

Morfologia i cechy charakterystyczne

Pierścieniak uprawny to duży grzyb, którego kapelusz osiąga średnicę 6-20 cm. Początkowo ma kształt stożkowato-wypukły, później staje się wypukły, a na końcu całkowicie się rozpościera. Jego powierzchnia jest gładka, naga, matowa i zabarwiona na ciemno winnobrązowo. Z czasem jaśnieje do barwy ochrowobrązowej lub nawet kremowej. Trzon tego grzyba ma wysokość 7-15 cm i średnicę 1,5-3 cm. Jest cylindryczny, biały, z wiekiem żółknie. Charakterystycznym elementem jest gruby pierścień.

Występowanie i siedlisko

Pierścieniak uprawny rośnie w Ameryce Północnej, Europie, Azji i na Nowej Zelandii. W Polsce jest gatunkiem synantropijnym – pojawia się w parkach, na ogródkach działkowych, w ogrodach botanicznych. Rośnie od maja do września na ziemi, na przegniłej słomie i odpadach ogrodowych. Preferuje tereny zurbanizowane.

Ciekawostki

  • Został celowo wprowadzony do uprawy w Polsce w 1970 roku.
  • Smakiem przypomina surowe ziemniaki.
  • Należy do grzybów chronionych i zagrożonych.
  • Dawniej był opisywany jako łysiczka uprawna lub łysiczka trocinowa.

Podsumowanie

Pierścieniak uprawny to interesujący i smaczny grzyb, który z powodzeniem zadomowił się w naszym kraju. Jego duże owocniki o charakterystycznym wyglądzie bez trudu można odnaleźć latem w terenach zurbanizowanych. Warto poznać ten jadalny gatunek i spróbować go w kuchni.

Zobacz także:
Archiwum: sierpień 2023