Tabela – właściwości
| zagadnienie | opis |
| Jadalny czy nie? | Niejadalny, choć dawniej sporadycznie stosowany w lecznictwie |
| Sezon | Występuje cały rok |
| Występowanie | Bardzo pospolity w całej Polsce, rośnie na drewnie, próchniejących pniakach, ziemi |
| Wygląd | Szarawozielonkawa plecha z postrzępionymi, trąbkowatymi podecjami |
| Rozmiar | Podecja 6-30 mm wysokości, 1-2 mm szerokości |
| Właściwości | Zawiera kwasy porostowe, m.in. kwas fumarioprotocetrariowy |
| Zastosowanie w kuchni | Nie ma zastosowania w kuchni |
Budowa i rozwój
Chrobotek strzępiasty tworzy pierwotną plechę zbudowaną z łuseczek osadzonych na podłożu. Z niej wyrastają pojedyncze, nierozgałęziające się podecja o kształcie wąskich trąbek zwieńczonych kielichami o postrzępionych brzegach. Na brzegach kieliszków często powstają brązowe owocniki z zarodnikami. Rozmnaża się przez zarodniki oraz wegetatywnie – za pomocą urwistków i fragmentów plechy.
Występowanie
Chrobotek strzępiasty występuje na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy. W Polsce należy do najpospolitszych porostów. Rośnie zarówno na ziemi, jak i na drewnie oraz korze drzew. Najchętniej występuje w lasach iglastych i mieszanych. Jest odporny na zanieczyszczenia powietrza.
Ciekawostki
- Dawniej sporadycznie stosowany w lecznictwie, m.in. jako środek przeciwgorączkowy. Obecnie uznany za niejadalny.
- W niektórych klasyfikacjach uznawany za odmianę lub ekotyp innych gatunków chrobotków. Jego odrębność gatunkowa nie jest pewna.
- Ze względu na pospolite występowanie jest dobrym bioindykatoriem czystości powietrza.
Podsumowanie
Chrobotek strzępiasty to jeden z najczęściej spotykanych porostów w Polsce. Jego charakterystyczne podecja z postrzępionymi końcami pozwalają łatwo rozpoznać ten gatunek w terenie. Jest odporny na zanieczyszczenia i występuje licznie zarówno w lasach, jak i na terenach zurbanizowanych. Mimo że dawniej stosowany w ziołolecznictwie, obecnie uznawany jest za niejadalny.
