Borowik płowy – opis i właściwości

Kapelusz borowika płowego ma średnicę 5-20 cm. Jest barwy kremowożółtej z oliwkowym odcieniem. Początkowo ma kształt półkulisty, później rozpościera się i staje płaski. Skórka kapelusza jest filcowata, z drobnymi włókienkami.
Rurki i pory mają barwę cytrynowożółtą, z czasem przechodzącą w złocistożółtą. Są długości 15-30 mm. Trzon o długości 5-18 cm jest jasnożółty, później żółtoszary. U nasady trzonu znajduje się charakterystyczny czerwonawy pierścień.

Tabela – właściwości

Borowik płowy występuje w lasach liściastych w Polsce, głównie w zaroślach dębowo-grabowych. Preferuje ciepłe, dobrze nasłonecznione miejsca. Owocniki pojawiają się od maja do czerwca. Grzyb ten rośnie również w innych krajach Europy, np. w Hiszpanii i we Włoszech.
Ze względu na nietypowy zapach borowik płowy czasem uznawany jest za niejadalny. Jednak po usunięciu trzonu grzyb nadaje się do spożycia i można go przyrządzać na różne sposoby. Po usmażeniu traci intensywny aromat.

Ciekawostki

• Zapach borowika płowego przypomina woń szpitali, gdyż zawiera związki chemiczne o właściwościach dezynfekcyjnych.
• Dawniej nazywany był płowcem jodoformowym, ze względu na przypominający jodoform zapach.
• W czasach PRL był poszukiwanym grzybem ze względu na smaczne właściwości kulinarne.
• Występuje również w Afryce Północnej i Azji Mniejszej w mikoryzie z dębami korkowymi.

Podsumowanie

Borowik płowy to grzyb jadalny z rodziny borowikowatych, wyróżniający się charakterystycznym zapachem. W Polsce rośnie w lasach liściastych od maja do czerwca. Cechuje się kremowożółtym kapeluszem i cytrynowymi rurkami. Ze względu na nietypowy aromat wymaga odpowiedniego przygotowania w kuchni. Mimo rzadkiego występowania warto poznać ten smaczny i interesujący grzyb.

Fot. Główne: George Chernilevsky via Wikipedia, CC BY-SA 4.0